Είναι σχεδόν αστείο να διαβάζουμε τίτλους όπως το αξίζαμε κάτι καλύτερο μετά από κάθε ήττα ή ισοπαλία της Κύπρου. Κάποιες φορές η πράγματι φιλότιμη προσπάθεια των παικτών θυμίζει τη Δόξα ή και την Αναγέννηση όταν έχουν απέναντι τους τον ΑΠΟΕΛ. Το σενάριο είναι γνωστό σε όλους μας αφού ο ποιοτικά ανώτερος θα βρει τον τρόπο μετά από ένα λάθος κάποιου Φοφανά να πετύχει το ζητούμενο ή και στο τέλος να φτάσει σε μια μεγάλη σε σκορ νίκη.
Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα εδώ και δεκαετίες κινείται στην μετριότητα για τον απλούστατο λόγο του ότι στην πλειοψηφία του απαρτίζεται από μέτριους παίκτες. Ασφαλώς και υπάρχουν οι εξαιρέσεις όπου σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές έρχονται μεμονωμένα καλά αποτελέσματα. Δεν υπάρχει όμως η ποιότητα που θα φέρει κάτι ουσιαστικό όπως μια πρόκριση ή ακόμα και να διεκδικήσει με πραγματικές πιθανότητες κάτι τέτοιο.
Ο ΑΠΟΕΛ στο διάστημα αυτό κατάφερε να εντάξει στο ρόστερ του Κύπριους παίκτες που θεωρούνται από τους πιο αξιόλογους οι οποίοι με τους ακόμα καλύτερους ξένους μας έδωσαν τη δυνατότητα να πετύχουμε πράγματα που μας καθιστούν μοναδικούς και τους πιο πετυχημένους. Ο ΑΠΟΕΛ και μόνο αυτός είναι το σκαλοπάτι του οποιουδήποτε για το επόμενο βήμα στην καριέρα του και αυτό έχει επιβεβαιωθεί με διάφορους τρόπους. Είναι φυσικό ο εκάστοτε προπονητής της Κύπρου να στηρίζεται στους Κύπριους της ομάδας μας και αυτοί με τη σειρά τους να θέλουν να τον βοηθήσουν.
Με αυτά τα δεδομένα και όσο δεν υπάρχει σοβαρό πλάνο το οποίο θα αποδώσει πραγματικά αποτελέσματα, η μοναδική μας έγνοια είναι να επιστρέφουν χωρίς προβλήματα οι παίκτες μας που κατά καιρούς καλούνται στην ομάδα της Κύπρου.