Που είδε την κυριαρχία;

Αυτό που προκαλεί μεγαλύτερη εντύπωση ή και ανησυχία δεν είναι η αγωνιστική εικόνα του ΑΠΟΕΛ αλλά το πως την έκρινε ο προπονητής μας. Ακούγοντας τον να δηλώνει ότι we dominated the first half πραγματικά απόρησα. Ήταν ένα πρώτο ημίχρονο όπου η ομάδα μας αντιμετώπισε τρομερή δυσκολία να επιβάλει το ρυθμό της και στο τέλος ήταν η Ανόρθωση που λόγω Καρλίτος ήταν πιο επικίνδυνη.

Ήταν το διάστημα που ο ΑΠΟΕΛ έφτιαξε τις δυο ουσιαστικές και μεγάλες ευκαιρίες από στατικές φάσεις αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν ερμηνεύεται ως κυριαρχία. Μια άλλη ένδειξη κυριαρχίας είναι η κατοχή της μπάλας η οποία αν δεν κάνω λάθος ήταν υπέρ της Ανόρθωσης.

Ο καθένας μπορεί να προσεγγίσει όπως θέλει τον αγώνα προκειμένου να ωραιοποιήσει, να δικαιολογήσει ή να κατακρίνει το αποτέλεσμα. Ο Κρίστιανσεν είπε ότι βρήκαμε απέναντι μας μια αποφασισμένη Ανόρθωση λόγω και της απρόσμενης ισοπαλίας που έκανε με την ΑΕΖ.

Ούτε αυτό όμως είναι άξιο αναφοράς γιατί είχαμε απέναντι μας και μια μέτρια, ανέτοιμη ομάδα με σημαντικές απουσίες που το μόνο που επιστράτευσε και αποδείχτηκε αρκετό ήταν το πείσμα. Ίσως και τον Καρλίτος.

Ασφαλώς και η ισοπαλία δεν είναι το τέλος του κόσμου. Ασφαλώς και ο Κρίστιανσεν δικαιούται και πρέπει να πάρει όσο χρόνο χρειάζεται προκειμένου να κάνει τον ΑΠΟΕΛ να λειτουργεί με τη δική του φιλοσοφία.

Εν το μεταξύ η αγωνιστική παρουσία της ομάδας μας δεν ήταν πολύ διαφορετική από ότι με την Αναγέννηση. Αυτό έχει σημασία γιατί υπάρχουν ξεκάθαρες ενδείξεις ότι η ανάπτυξη της ομάδας ανεξαρτήτως του ποιοι προσπαθούν να λειτουργήσουν στο 4-1-4-1. Η εξαίρεση ήταν στον αγώνα με την Αστάνα, οπότε πρέπει σε βάθος χρόνου η εξαίρεση να γίνει κανόνας.

Ο Κρίστιανσεν πρέπει να βρει τον τρόπο.