apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Η δημόσια παραδοχή του Πρόδρομου Πετρίδη ότι έγιναν λάθη από την επιτροπή προγραμματισμού είναι μια πολύ light προσέγγιση που αν αντιμετωπιστεί έτσι και στο τρόπο που θα λειτουργήσουν στη συνέχεια είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει ατύχημα. Το ατύχημα θα είναι η απώλεια του πρωταθλήματος.
Όλα συνηγορούν ότι ο φετινός αγωνιστικός σχεδιασμός είναι χειρότερος από τον αντίστοιχο περσινό, ο οποίος κρίθηκε ως ο πιο προβληματικός της τελευταίας δεκαετίας και βάλε. Αυτό και μόνο έπρεπε ή πρέπει να λειτουργήσει ως καμπανάκι κινδύνου και να θέσει τους αρμόδιους σε επιφυλακή.
Αντί αυτού όμως δείχνουν μια διάθεση να υπεραμυνθούν των επιλογών τους παραδεχόμενοι μεν ότι έγιναν κάποια λάθη, θυμίζοντας μας δε ότι ο ΑΠΟΕΛ μεγαλουργεί τα τελευταία χρόνια.
Η δύσκολη αλλά γενναία παραδοχή που πρέπει να κάνουν τα μέλη της επιτροπής προγραμματισμού και κυρίως η διοίκηση είναι ότι το μοντέλο με το οποίο λειτουργούν έχει αποτύχει. Για να είμαι πιο σωστός μπορεί να μην έχει αποτύχει το μοντέλο αλλά σίγουρα τα άτομα που το συνθέτουν αποδείχτηκαν κατώτερα των περιστάσεων.
Όσο και αν πληγώνει ή αφήνει εκτεθειμένη τη διοίκηση το πρόβλημα ξεκινά από την όλη θεώρηση που έχει γύρω από το ποδόσφαιρο ο Πρόδρομος Πετρίδης, ο Βάσσος Ηλιάδης ή και όσοι άλλοι χαράσσουν στρατηγική.
Η εποχή όπου μια επιτροπή προγραμματισμού συναποφάσιζε έχει παρέλθει και εμείς μείναμε προσκολλημένοι στη διαχείριση ενός ποδοσφαιρικού σωματείου όπως γινόταν προ δεκαετιών.
Είτε μας αρέσει είτε όχι σήμερα ένας εκ του εκάστοτε προπονητή ή τεχνικού διευθυντή πρέπει να έχει την τελική ευθύνη για το ποιος έρχεται και ποιος φεύγει. Επειδή όμως ούτε αυτοί έχουν πλέον ικανοποιητική άποψη και γνώση της αγοράς, υπάρχει πίσω τους μια μικρή ή μεγάλη ομάδα από υποστηρικτικό προσωπικό (σκαουτερς).
Στον ΑΠΟΕΛ ο αγωνιστικός σχεδιασμός έγινε από την λεγόμενη επιτροπή προγραμματισμού που αποτελείται από τρία μέλη της διοίκησης, τον διευθυντή ποδοσφαίρου και τον προπονητή.
Ο Κρίστιανσεν κλήθηκε για πρώτη φορά στη ζωή του να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην εξεύρεση, αξιολόγηση και εν τέλει εισήγηση για απόκτηση παικτών. Όπως ήταν φυσικό αυτό του ήταν εξαιρετικά δύσκολο και πιθανών στο τέλος να κλάταρε.
Ο Σάμπουριτς υπό την ιδιότητα του διευθυντή ποδοσφαίρου κλήθηκε να καλύψει τα όποια κενά του προπονητή αλλά ούτε και αυτός έχει ένα επιδείξει έργο ως άτομο που μπορεί με ή χωρίς το επιτελείο του να τρέξει τον μεταγραφικό σχεδιασμό.
Με αυτά τα δεδομένα ήταν αναπόφευκτο και μοιραίο να βρεθούμε στο έρμαιο και πλήρως εξαρτώμενοι του κάθε μάνατζερ.
Δεν κάνω καν αναφορά στους Πετρίδη, Ηλιάδη και Φωτίου αφού είναι αστείο να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στον μεταγραφικό σχεδιασμό της ομάδας άτομα που νομίζουν ότι καταλάβουν από ποδόσφαιρο. Αν οποιοσδήποτε από αυτούς θεωρεί ότι κατέχει το αντικείμενο οφείλει να εκτελεί χρέη τεχνικού διευθυντή, προπονητή ή σκάουτερ.
Η απειρία ή και ανεπάρκεια των Σάμπουριτς και Κρίστιανσεν μπορεί να έκανε ακόμα πιο σημαντική την εμπλοκή της διοίκησης αλλά αυτό γύρισε μπούμερανγκ. Ο Πετρίδης και Ηλιάδης εισπράττουν με κάθε τρόπο την απογοήτευση και το μένος των οπαδών μας. Αν αυτή προέρχεται από μεγάλη ή μικρή μερίδα του συνόλου είναι αχρείαστο και άστοχο να συγκεκριμενοποιηθεί. Είναι επίσης και στρατηγικό λάθος από επικοινωνιακή άποψη.
Η κατάσταση γίνεται λίγο πιο δύσκολη στο χειρισμό της γιατί η άμυνα της διοίκησης είναι πως όταν εκχώρησε υπερεξουσίες σε προπονητή ή τεχνικό διευθυντή αυτοί τα έκαναν θάλασσα. Εννοούν τους Νασιμέντο και κυρίως τους Μαντούκα και Πασιένσια. Και πάλι όμως ήταν δυο προβληματικές προσλήψεις με πιο τρανταχτή του μη προσοντούχου Μαντούκα.
Η αναδρομή του τι πήγε στραβά τον τελευταία ένα και βάλε χρόνο γίνεται γιατί είναι οδηγός του τι πρέπει να αλλάξει άμεσα προκειμένου να μην χαθεί και η δυνατότητα που δίνει η μεταγραφική του Ιανουαρίου.
Πρέπει να αλλάξει κάτι γιατί δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη ότι τα μέλη της υφιστάμενης επιτροπής προγραμματισμού μπορούν να διαχειριστούν σωστά τον μεταγραφικό σχεδιασμό.
