Δεν υπάρχει η παραμικρή υπερβολή στον τίτλο. Οι τελευταίοι χειρισμοί των αρμοδίων είναι μια καλή αφορμή για να αξιολογήσουμε τα δεδομένα όπως αυτά έχουν διαμορφωθεί τους τελευταίους μήνες. Το ποτήρι είναι μισοάδειο έστω και αν οι υπεύθυνοι επιστρατεύουν τον εκπρόσωπο τύπου όλο και πιο συχνά για να αναδεικνύει επιλεκτικά τα θετικά που ασφαλώς και υπάρχουν.
Ακόμα και με μισοάδειο το ποτήρι ο ΑΠΟΕΛ μπορεί και ίσως κατακτήσει το πρωτάθλημα, αλλά δεν είναι αυτό το πρόβλημα ή το ζητούμενο.
Εκείνο που προκαλεί θλίψη, θυμό και απογοήτευση είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί η ομάδα μας στα κορυφαία ζητήματα που την αφορούν. Τα κριτήρια επιλογής διευθυντών, προπονητών ή και ποδοσφαιριστών και αν ακόμα υπάρχουν δεν φαίνεται να είναι τα κατάλληλα.
Η στοχοποίηση των εκάστοτε προπονητών και η συχνή αλλαγή τους δεν είναι η λύση στο πρόβλημα και είναι για αυτό που όλα όσα συμβαίνουν πλέον αντανακλούν αρνητικά στη διοίκηση Πετρίδη.
Η εμπλοκή του ίδιου του προέδρου αλλά και του Βάσσου Ηλιάδη ως μέλη της «επιτροπής προγραμματισμού» αποδεικνύεται προβληματική αφού αντί να καθοδηγούν ή και να λύνουν προβλήματα αυτά διογκώνονται.
Ο φετινός αγωνιστικός σχεδιασμός ανταγωνίζεται τον περσινό ο οποίος κρίθηκε ως ο χειρότερος της τελευταίας εικοσαετίας και αυτό από μόνο του λέει πολλά.