Το τέλος του κόσμου;

Αμέσως μετά το 1-0 της Κοπεγχάγης ο επίσημος ΑΠΟΕΛ δια στόματος Πετεβίνου και Πετρίδη μπήκε στη διαδικασία να μας θυμίσει τα ποδοσφαιρικά και οικονομικά μεγέθη της μικρής Κύπρου σε μια προσπάθεια να μας προετοιμάσουν; για τον πιθανό αποκλεισμό. Οι δυο τους και όχι μόνο βλέπουν ότι υπάρχουν οι οπαδοί μας που περιμένουν με αγωνία μια καλή αφορμή για να αρχίσουν την αποδόμηση των πάντων και κυρίως του συμβούλιου. Και ειδικότερα του Πετρίδη.

Ο ΑΠΟΕΛ από την ημέρα που επανήλθε ο Πετρίδης στην προεδρία κατέκτησε τα πάντα στην Κύπρο ενώ είχε δυο συμμετοχές σε ομίλους με την μια να είναι σε αυτούς του Champions League. Ακόμα και για τη συγκεκριμένη πορεία θυμάμαι να υπάρχει μουρμουρητό για τον Δώνη και όχι μόνο γιατί ο ΑΠΟΕΛ δεν κατάφερε να έχει βαθμολογική συγκομιδή με την Πάρι. Το ότι σαν οπαδοί έχουμε αποπροσανατολιστεί είναι γεγονός αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για τους αρμόδιους.

Ο τρόπος που λειτουργεί ο ΑΠΟΕΛ επί διοίκησης Πετρίδη με τις πολύ συχνές αλλαγές διευθυντών, προπονητών και τη διαδικασία επιλογής παικτών αντανακλά αρνητικά πάνω στους αρμόδιους και ειδικότερα στον πρόεδρο.

Ο ΑΠΟΕΛ όμως καταφέρνει δικαίως ή κουτσά στραβά (αναλόγως άποψης) να πετυχαίνει τους στόχους του ή τουλάχιστον αυτούς που δεν οδηγούν την ομάδα σε αδιέξοδο.

Με αυτά τα δεδομένα ο οποιοσδήποτε αντικειμενικός ή μη κριτής καλείται να αποφασίσει αν θεωρείται αποτυχία η μη είσοδος στους ομίλους του Champions League; Εννοείται ότι για κάποιους είναι το τέλος του κόσμου και η καλύτερη αφορμή για να αποδοθούν ευθύνες.

Ασφαλώς και δεν θα είναι το τέλος του κόσμου αν αποκλειστούμε την Τετάρτη αλλά θα υπάρχει δικαιολογημένα μια πικρία αν μην κακό συμβεί αυτό που δεν θέλουμε. Η πικρία και το παράπονο που ήδη εισπράττουν οι αρμόδιοι και μάλιστα απόλυτα δικαιολογημένα είναι πως ο ΑΠΟΕΛ πήγε στους κρίσιμους προκριματικούς χωρίς ουσιαστική βοήθεια από τους νέους παίκτες.

Ο πρόεδρος μας θύμισε τις προάλλες ότι ποτέ ο ΑΠΟΕΛ δεν βασίστηκε στις νέες προσθήκες προκειμένου να μπει στις ομίλους. Ο πρώτος που ανέπτυξε αυτή την επιχειρηματολογία ήταν ο Γιοβάνοβιτς όταν προσπαθούσε να δικαιολογήσει την καθυστέρηση στις μεταγραφές αλλά και τις επιλογές του στους προκριματικούς αγώνες. Τότε όμως το επιχείρημα ήταν βάσιμο γιατί ο ΑΠΟΕΛ ήταν μια καλοδουλεμένη και ομοιογενής ομάδα.

Ο ΑΠΟΕΛ τα τελευταία 2-3 χρόνια αλλάζει σε μεγάλο βαθμό λόγω των συχνών απολύσεων προπονητών αλλά και των επιλογών παικτών οι οποίες δεν έχουν ψηλό ποσοστό επιτυχίας. Είναι για αυτό που πλέον οι βοήθειες από τους νέους παίκτες πρέπει να είναι σημαντικές και άμεσες. Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει. Είναι για αυτό που δεν τα καταφέραμε για παράδειγμα πέρσι με την Αστάνα και που δυσκολευτήκαμε αφάνταστα φέτος με τη Ρόζενμποργκ.

Η ζωή θα συνεχιστεί το πρωί της Πέμπτης ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Οι παρόντες καλούνται να κάνουν την υπέρβαση αφού μόνο έτσι μπορούν να ανατρέψουν τα δεδομένα και τις εκτιμήσεις.

Σε κάθε περίπτωση και επειδή σε δέκα μέρες εκπνέει η μεταγραφική περίοδος ο ΑΠΟΕΛ πρέπει να ενισχυθεί. Το ψάξιμο για μέσο και επιθετικό επιβεβαιώνει το πρόβλημα που υπάρχει. Πρόβλημα που πρέπει να λυθεί αφού σε διαφορετική περίπτωση θα έχουμε θέμα στο να ανταποκριθούμε στο πρωτάθλημα αλλά και στο να έχουμε καλή παρουσία σε όποιους ομίλους και αν αγωνιστούμε.