apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Φέτος, και συγκεκριμένα το παιγνίδι της 24ης Αυγούστου κόντρα στην ομάδα της Κοπεγχάγης είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία που έχει η Ομάδα μας για να συνεχίσει αυτό που άρχισε πριν από 7 χρόνια, και πάλι με τον συγκεκριμένο αντίπαλο. Να κερδίσει για να μαζέψει χρήμα και βαθμούς ούτως ώστε να συνεχίσει την παντοκρατορία στις εγχώριες διοργανώσεις.
Βλέπουμε πως για άλλη μια φορά φέτος έχουν γίνει τα λάθη που είχαν προηγηθεί και τις προηγούμενες χρονιές, με αποκορύφωμα την περσινή. Στην Ομάδα κάποιοι «καταφέρνουν» (γιατί πραγματικά επί κατορθώματος πρόκειται) να μαζέψουν μονάδες που δεν μπορούν να προσφέρουν. Και για να μην παρεξηγηθώ, για όσους ετοιμάζονται να πουν πως βιάζομαι να κρίνω (γιατί είμαι και εγώ ένας από αυτούς που λένε – περιμένετε, μην βιάζεστε να κρίνετε τους ποδοσφαιριστές, δώστε χρόνο), η μεγάλη αλήθεια είναι πως ο ΑΠΟΕΛ έχει ανάγκη από μεταγραφές οι οποίες θα είναι 150% έτοιμες να μπουν στην 11άδα για να προσφέρουν σήμερα, τώρα δηλαδή που η Ομάδα χρειάζεται την υπέρβαση για να διεκδικήσει θέση στους χρυσοφόρους ομίλους.
Μπρεσσάν, Ντεκαμάργκο, Ορλάντι φαίνεται πως δεν έχουν προσθέσει τίποτα περισσότερο στον κορμό της περσινής ομάδας, ενώ το αριστερό άκρο που νοσεί εδώ και χρόνια προσπαθεί να καλύψει ο φιλότιμος Νεκτάριος του οποίου δεν είναι και ούτε πρόκειται να γίνει ποτέ η φυσική του θέση μιας και η άλλη μεταγραφή, αυτή του Λάγο, φαίνεται πως δεν μπορεί (τουλάχιστο σήμερα που τον χρειαζόμαστε) να βοηθήσει. Είναι να διερωτάται κανείς που με τόση οικονομική ευρωστία δεν μπορούμε και επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη και σε πολλές περιπτώσεις και χειρότερα.
Πέρα από αυτό βλέπουμε πως από την ομάδα απουσιάζει ένας οργανωτής, ένα 10άρι το οποίο θα μπορέσει να κρατήσει μπάλα, θα μοιράσει μπαλιές δεξιά, αριστερά ή και κάθετα. Εκτός από αυτή την απουσία βλέπουμε πως ούτε κάποιο αμυντικό χαφ υπάρχει το οποίο θα μπορούσε από λίγο πιο πίσω να κρατήσει μπάλα, να δώσει ανάσες στους υπόλοιπους μέχρι να πάρουν θέση και στη συνέχεια να οργανώσει μια επίθεση.
Αντί αυτού, βλέπουμε μια προσπάθεια να οργανώνει παιγνίδι ο τερματοφύλακας μας (!!!) ενώ δεν υπάρχουν οι ποδοσφαιριστές – εκτόπισμα τα οποία θα μπορούσαν να διεκδικήσουν , να κατεβάσουν μπάλα κάτω, να κόψουν μπαλιές στα φτερά ή να γυρίσουν με ατομική ενέργεια να σκοράρουν. Πέρα από τον Πιέρο ο οποίος στερείται εμπειριών δεν υπάρχει κάποιος άλλος.
Επιστρέφουμε στο θέμα του προγραμματισμού. Μια ομάδα τους εκτοπίσματος του ΑΠΟΕΛ θα έπρεπε να έχει τουλάχιστο 3 επιθετικούς, τύπου Καβενάκι (1ος), Τσιμπούρ/Πίεχ (2ος) και Πιέρος (3ος). Αντί για αυτό είχαμε Πιέρος (1ος), Ντε Βισέντι (τον οποίο όμως αν τοποθετήσεις μπροστά στερείσαι από πιο πίσω, άσε που έφυγε ενώ ήταν γνωστή η πρόθεση του ακόμα και πριν το καλοκαίρι) και Ντεκαμάργκο που ακόμα δεν ξέρουμε κατά πόσο είναι επιπέδου 1, 2 ή 3.
Ανατρέχοντας λίγο πιο πίσω, βλέπουμε τις ακόλουθες εξισώσεις, οι οποίες μιλούν από μόνες τους.
· Αϊλτον Αλμέιδα : €700,000 → €2,200,000 + τεράστια προσφορά
· Ιβάν Τρισκόφσκυ : €173,000 → €1,000,000 + τεράστια προσφορά
· Τομας Ντε Βινσεντι : €500,000 → €1,800,000 + τεράστια προσφορά
Έχουμε και τις περιπτώσεις των free transfers οι οποίες είχαν ψηλό μισθό, που και πάλι δεν μας πρόδωσαν. Αυτές των Καβενάγκι και Ριίσε. Υπάρχει το ρίσκο αποτυχίας. Άλλα μειωμένο. Υπάρχει και η περίπτωση Στίλιτς. Δεν ήταν λάθος. Απλά δεν μας βγήκε όσο αναμέναμε. Μακάρι να ήταν πάντα αυτά τα λάθη.
Παρακολουθώντας την αναμέτρηση με την Κοπεγχάγη διερωτώμαι.
– Ένας Αλωνεύτης, δεν χωράει στην 11άδα; Δεν θα μπορούσε εν απουσία των επιθετικών που αναφέρουμε πιο πάνω να παίξει κορυφή; Δεν έχει την ταχύτητα που χρειαζόμαστε ούτως ώστε μαζί με τους Εφραίμ, Γιανιώτα και Βάντερ να αναγκάσουν το κέντρο του αντιπάλου να «κόψει» πιο πίσω; Ας μην αναφερθούμε επίσης (για όσους θυμούνται) σε ποια θέση είχε αγωνιστεί ο Αλωνεύτης στον αγώνα-τίτλου ΑΠΟΕΛ – ΑΕΚ (3-0). Καθαρό 10άρι. Και τα είχε πάει περίφημα. Το ίδιο (για όσους θυμούνται) στον αγώνα – πρόκριση με την Αάλμποργκ. Και ας μην ξεχνάμε πως είναι (επιτέλους) η πρώτη χρονιά που ο Αλωνεύτης έχει κάνει full προετοιμασία με την υπόλοιπη ομάδα.
– Ένας Στίλιτς, (ο οποίος είναι στο δυναμικό της Ομάδας και πληρώνεται κανονικά) δεν έχει θέση στον πάγκο αυτής της ομάδας, αν όχι στην 11άδα; Άποψή μου, φυσικά και έχει στην 11άδα αφού δεν έχω καταλάβει ποιος ανάλαβε να τον αντικαταστήσει από το υπάρχων ρόστερ.
Είναι καιρός να αναγνωρίσουμε πως ο ΑΠΟΕΛ δεν ήταν δεν είναι και ούτε πρόκειται να γίνει Μπαρτσελόνα. Αν εξαιρέσουμε την TNS και τις υπόλοιπες μπυραρίες, πρέπει να καταλάβουμε πως είμαστε υποδεέστερος αντίπαλος για τους πρωταθλητές Δανίας, Νορβηγίας, Πολωνίας, Σερβίας, κλπ. Τις ομάδες αυτές πρέπει να τις δούμε με περισσότερο σεβασμό. Να παίξουμε με κλειστή άμυνα και killer-αντεπιθέσεις. Ναι, αν πρέπει να επιστρατευτεί και τρίτος αμυντικός στα μετόπισθεν αυτό δεν είναι ντροπή. Αν θα πρέπει να αγωνιζόμαστε με 2 αμυντικά χαφ και με πιο κλειστή άμυνα τότε να το κάνουμε. Δεν μπορούμε τέτοιους αντιπάλους, κυρίως στους εκτός έδρας αγώνες, να τους αντιμετωπίζουμε λες και έχουμε απέναντι μας την ΑΕΖ ή την Καρμιώτισσα. Έχουν το πάνω χέρι και πρέπει να το αποδεχτούμε αυτό. Και προπάντων, είναι πάντα πιο έτοιμες ομάδες από εμάς μιας και το πρωτάθλημα τους βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη. Όλα αυτά θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη.
Τέλος, επειδή δεν θέλω να θεωρηθώ πως είναι ισοπεδωτής, θεωρώ πως ο προπονητής κάνει πολύ καλή δουλειά από την μέρα που πάτησε το πόδι του στον Αρχάγγελο ωστόσο θεωρώ πως αυτό που αναφέρεται σε καθημερινής βάση «θέλει να περάσει την δική του φιλοσοφία» , ίσως αποδειχτεί λάθος μιας και δεν υπάρχει η πολυτέλεια στο καλοκαίρι αλλαγής φιλοσοφίας αφού η χρονιά ολόκληρη, όπως και η ιστορία της Ομάδας κρίνεται στους πρώτους 6-8 αγώνες – εκεί όπου όλοι είναι ανέτοιμοι, εκεί που δεν υπάρχει ομοιογένεια, φιλοσοφία, φορμάρισμα αλλά και το χρονικό περιθώριο να διορθωθούν μεταγραφικά λάθη.
Βάζουμε τον σταυρό μας όλα να πάνε καλά την Τετάρτη. Και η μουρμούρα του κόσμου (δικαιολογημένη) θα ανεβάσει τον βαθμό δυσκολίας στα ύψη αφού αν δεν πάνε όλα καλά με την έναρξη του αγώνα το άγχος του κόσμου θα μεταφερθεί στους ποδοσφαιριστές και από εκεί «καληνύχτα».
Α΄ΧΑ
