Αχάριστοι ή Φιλόδοξοι;

Έχει καταντήσει πλέον αρκετά κουραστικό, το γεγονός ότι μερίδα οπαδών μας προσπαθεί εντέχνως να μειώνει ή να αποθεώνει παίχτες και προπονητές που έρχονται στην ομάδα μας. Επαναλαμβάνω. Στην ομάδα ΜΑΣ. Είναι αυτοί που φωνάζουν και λένε ότι το ΑΠΟΕΛ ανήκει στον κόσμο του, αλλά προφανώς θεωρούν ότι η ομάδα ανήκει εξ ολοκλήρου στα δικά τους θέλω και στην δική τους ποδοσφαιρική κρίση. Προσπαθούν με ένα comment στο facebook να επηρεάσουν τον κόσμο που βλέπει και διαβάζει τα άρθρα για τον ΑΠΟΕΛ. Είναι τα ίδια άτομα κάθε φορά. Όλοι τους ξέρουμε. Για να μην παρεξηγούμαι, ο κάθε ένας έχει δικαίωμα να κρίνει και λέει την γνώμη του. Όλοι έχουμε κρίση και προσπαθούμε με τα λίγα ή τα πολλά που γνωρίζουμε για το ποδόσφαιρο, αλλά μερικές φορές πρέπει να είμαστε διπλά προσεκτικοί τι λέμε και που τα λέμε.

Είναι ανεπίτρεπτο να γράφονται τόσα πράγματα κάθε φορά που ακούγεται ότι η ομάδα θα αποκτήσει ένα παίχτη. Ξεκινά ένας λεκτικός πόλεμος μεταξύ των οπαδών μας και σπέρνουμε την διχόνοια χωρίς λόγο, επειδή θεωρούν κάποιοι ότι είναι σωστό να λένε την γνώμη τους σε λάθος τόπο και ώρα.

Και τώρα θα απαντήσω στο ερώτημα που έθεσα στον εαυτό μου. Θα μιλώ στο πρώτο πρόσωπο γιατί αυτό είναι πιο δίκαιο. Όλα αυτά γίνονται γιατί είμαστε αχάριστοι σαν οπαδοί ή επειδή είμαστε φιλόδοξοι και κάθε χρόνο θέλουμε περισσότερα; Θα μου πείτε ότι για να είσαι φιλόδοξος πρέπει να είσαι και αχάριστος, αλλά δεν γίνεται να κρίνουμε τους πάντες και τα πάντα σε λάθος χρόνο. Δεν γίνεται να αποφασίζουμε από το Wikipedia και από το youtube αν κάποιος είναι καλός ή όχι. Δεν γίνεται να βρίζουμε ένα παίχτη πριν καν ανακοινωθεί. Δεν γίνεται να είμαι ΑΠΟΕΛίστας και να προσπαθώ να κάνω ζημιά στην ομάδα μου. Δεν γίνεται να μην αποδεχόμαστε ότι όλα είναι κύκλος και κάποτε καλώς ή κακώς δεν θα μπορούσαμε να παίρναμε όποιο παίχτη θέλαμε. Κύκλος είναι όλα και το έχουμε μάθει καλά εμείς οι ΑΠΟΕΛίστες.

Ο ΑΠΟΕΛίστας λοιπόν, είναι πρώτα αχάριστος και μετά φιλόδοξος. Αχάριστος έγινε τα τελευταία 5-6 χρόνια. Φυσικά δεν είμαστε αρνιά για να μας ταΐζουν ότι θέλουν, αλλά ρε γαμώ το δεν έχουμε μάθει να δίνουμε ευκαιρία προτού κρίνουμε. Δεν έχουμε μάθει να ανοίγουμε το στόμα μας για να φωνάξουμε υπέρ της ομάδας μας, και όχι για να κρίνουμε τον προπονητή και τον παίχτη. Μακάρι μια μέρα όλες αυτές οι φωνές διαμαρτυρίας και παραπόνων, να αντικατασταθούν με σύνθημα στο στόμα των οπαδών μας μέσα στο γήπεδο και δεν θα έχουμε ανάγκη ούτε από παιχταράδες ούτε από προπονηταράδες.

Θα πάω αύριο να αγοράσω το εισιτήριο διαρκείας μου και θα ανυπομονώ να πάω στο γήπεδο να δω τον ΑΠΟΕΛ μας. Ούτε τον Ντεβινσέντι, ούτε τον Εφραίμ, ούτε τον Κρίστιανσεν. Και όταν τελειώνει ο αγώνας θα τους κρίνω όλους θετικά ή αρνητικά στα πλαίσια που μου επιτρέπεται ως οπαδός και όχι σαν αναλυτής ποδοσφαίρου με πτυχίο Μάρκετινγκ.

Ξέρετε τι σημαίνει το «ΑΠΟΕΛ ενωμένο…», κάντε το με τον τρόπο σας για το καλό της δεύτερης και της τρίτης θρησκείας μας.

Νικόλας Παυλίδης