Ως συνήθως ακροβατούμε

Όπως σε κάθε καλοκαιρινή περίοδο ακροβατούμε στο σχοινί με το θέμα του προγραμματισμού. Το ξέραμε εδώ και μήνες ότι θέλαμε ενίσχυση κατ’ αρχήν σε 2 θέσεις με παίκτες ψηλού επιπέδου: Αριστερό Μπακ και Σέντερ Φορ. Αυτοί οι παίκτες έπρεπε στην πολύ χειρότερη των περιπτώσεων να βρίσκονται από την αρχή της βασικής προετοιμασίας στην Πολωνία έτσι ώστε να δέσουν άμεσα με την υπόλοιπη ομάδα. ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΑΜΕ και πολύ πιθανόν να χαθεί το πιο κρίσιμο στάδιο – χρονικά – στο θέμα της ενίσχυσης και το οποίο ίσως παίξει τον ρόλο του στην Ευρωπαική πορεία της ομάδας.

Δεν λέω ότι δεν προσπαθούν οι υπεύθυνοι, ούτε ότι πρέπει αμάν-αμάν να φέρουμε τον οποιοδήποτε παίκτη με κίνδυνο να έχουμε νέους Πιατκόφσκι και Κοδίνες αλλά γιατί κάθε φορά πρέπει να έχουμε τα ίδια και να βάζουμε σε κίνδυνο την πορεία της ομάδας?!

Πιθανόν το θέμα να έγκειται και στο ότι το ταμείο είναι πλέον μείον και προσπαθούμε με μίνιμουμ κόστος να φέρουμε το μέγιστο δυνατό ποιοτικά. Τούτον συνεπάγεται ότι θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι οι παίκτες στους οποίους ενδιαφερόμαστε να εξετάσουν όλες τις προτάσεις που έχουν στην διάθεση τους και αν δεν βρουν κάτι καλύτερο από εμάς τότε ίσως δεχτούν την δική μας.

Δυστυχώς έτσι έχουν τα πράγματα άμα δεν κουμαντάρεις τα οικονομικά σου και κάθε χρόνο ξεζουμίζεις τα ταμεία με αποζημιώσεις σε Κοτίνες, Πιατκόφσκι κτλ και οι οποίοι σου στοιχίζουν και μερικά ακόμη εκατομμύρια από αποτυχία πρόκρισης στους ομίλους του Τς.Λ. λόγω έλλειψης ποιότητας.

Αν πέρσι είχαμε φέρει έγκαιρα ένα Καβενάγκι ή Γιαννιώτα ή έστω ένα αριστερό μπακ καλύτερο του Αντωνιάδη δεν θα είχαμε πολύ καλύτερες προϋποθέσεις πρόκρισης στο ματς με την Αστάνα?!