Η απόφαση του Κετσπάγια να δοκιμάσει το 4-4-2 στον αγώνα με το Παραλίμνι και ειδικότερα η αυστηρή μετατόπιση του Ντε Βινσέτι στα άκρα μας, επαναφέρει το ερώτημα για το που είναι αποδοτικότερος και πιο χρήσιμος ο Αργεντινός. Οι κατά καιρούς προπονητές του ΑΠΟΕΛ δοκιμάζουν διάφορους σχηματισμούς και τον Ντε Βινσέτι σε διάφορες θέσεις. Αυτός που προσπάθησε να καθιερώσει τον Αργεντινό ως ακραίο επιθετικό ήταν ο Δώνης. Κάτι τέτοιο όμως δεν φάνηκε να φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όταν ο παίκτης πρέπει να καλύψει το αριστερό συνήθως άκρο είναι ότι περιορίζεται σε μεγάλο βαθμό η δημιουργικότητα του αλλά και η ικανότητα του να “τρυπήσει” τις αντίπαλες άμυνες.
Είναι για αυτό εξάλλου που ο Κετσπάγια σε προηγούμενους αγώνες προτίμησε τον Ντε Βινσέτι σε ρόλο οργανωτικού μέσου μπροστά από τους Βινίσιους και Μοράις. Μια προέκταση αυτής της λογικής θα είναι να δούμε στο 4-4-2 επιθετικό δίδυμο αποτελούμενο από τους δυο Αργεντινούς. Ο συνδυασμός των Καβεναγκί και Ντε Βινσέτι ενδεχομένως να αποδειχτεί πιο αποτελεσματικός και απρόβλεπτος από αυτόν με τον Σωτηρίου ως δεύτερο επιθετικό αφού ο τελευταίος παρά τα θετικά του έχει ακόμα θέμα με το γκολ.
Ο προπονητής μας καλείται λοιπόν να βρει τις λύσεις που θα δώσουν στην ομάδα την έξτρα ώθηση που χρειάζεται έχοντας ποιοτικές μονάδες στην μεσοεπιθετική γραμμή. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Εφραίμ, Γιαννιώτας, Βάντερ και Χαραλαμπίδης είναι ακραίοι μεσοεπιθετικοί.