Η διοίκηση Πετρίδη έχει κάνει τόσο πολλά σοβαρά λάθη σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα που δικαιολογημένα βρίσκεται στο επίκεντρο της κριτικής. Η μια όψη του νομίσματος είναι αυτή που την θέλει να έχει οδηγήσει με τις αποφάσεις της τον ΑΠΟΕΛ σε δυο συνεχόμενα νταμπλ, μια συμμετοχή σε ομίλους Champions League και μια σε αυτούς του Europa League. Η άλλη όμως όψη του νομίσματος είναι αυτή που λέει ότι η εταιρεία είναι αφύσικα εξακολουθεί να είναι επικίνδυνα εξαρτημένη στη συμμετοχή της κάθε χρόνο σε ευρωπαϊκούς ομίλους.
Η κατάσταση μυρίζει μπαρούτι όπως αναφέραμε και χτες όχι γιατί οι 200 οργανωμένοι που έρχονται στη νότια βρίζουν τον πρόεδρο αλλά γιατί υπάρχει μια γενική αμφισβήτηση και δυσπιστία για μια σειρά αποφάσεων της διοίκησης αλλά και για το αν μπορεί να οδηγήσει τον ΑΠΟΕΛ εκτός της βαθιάς κρίσης στην οποία τον έβαλε.
Μικρά και μεγάλα περιστατικά που συμβαίνουν εντός και εκτός Αρχαγγέλου δείχνουν ότι η κατάσταση δεν βελτιώνεται. Το -7 από την κορυφή και η εικόνα αποσύνθεσης που βγάζει η ομάδα είναι απλά η κορυφή ενός παγόβουνου προβλημάτων τα οποία πρέπει να αντιμετωπιστούν το συντομότερο δυνατό.
Υπάρχουν διαφόρων ειδών λύσεις. Κάποιες θεωρούνται ακραίες και κάποιες μεσοβέζικες.
Η σύγκλιση μιας άμεσης συνέλευσης των μετόχων της εταιρείας ΑΠΟΕΛ είναι μονόδρομος για τη διοίκηση. Ο Πετρίδης και οι συνεργάτες του καλούνται να εξηγήσουν στο πιο αρμόδιο σώμα πως και γιατί η ομάδα έφτασε στο σημερινό αδιέξοδο, κυρίως όμως να πουν αν και με πιο πλάνο θα λειτουργήσουν τους επόμενους 5 μήνες.
Η άτυπη γενική συνέλευση δεν είναι κίνηση πανικού αλλά μια επιβεβλημένη κίνηση εξωστρέφειας μέσα από την οποία η διοίκηση θα επιχειρήσει να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης. Ψήφο που τον χρειάζεται αφού το ότι είναι εκλελεγμένη στην παρούσα φάση δεν αρκεί.
Το αν θα είναι μια ερμαφρόδιτη συνέλευση όπως όλες τις άλλες που πραγματοποιούνται συνήθως εξαρτάται από το σύνολο των μετόχων και κυρίως αυτών που κινούν τα νήματα. Αν θα είναι τέτοια όμως θα ξέρουμε ποιοι και πως οδήγησαν τον ΑΠΟΕΛ κάτω από τον γκρεμό.