Η σπίθα που άναψε τη φωτιά της Πρεμιερ Λιγκ!

Το τραπέζι ηταν ψηλά, στο κτίριο που στέγαζε τα στούντιο της ITV βλέποντας τον Τάμεση εκείνο το μεσημέρι της Παρασκευής 16 Νοεμβρίου 1990. Έξι από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους στο αγγλικό ποδόσφαιρο, εκείνη την εποχή, ήταν οι συνδαιτημόνες γύρω από αυτό το τραπέζι συζητώντας για κάτι που θα αλλαζε οριστικά και αμετάκλητα τον τροπο που το άθλημα θα εξελισσόταν, στη χώρα που το γέννησε!

Ήταν η κουβέντα που στο τέλος της συνάντησης θα αποτελούσε τη σπίθα της δημιουργίας  του πιο γκλαμουρατου πρωταθληματος στο πλανήτη!

Ποιοι ήταν οι έξι που βρίσκονταν γύρω από εκείνο το τραπέζι; Ο τοτε επικεφαλής των αθλητικών της ITV, σημερινός επικεφαλης της αγγλικής ομοσπονδίας, Γκρεγκ Ντάικ και οι εκπρόσωποι του (τοτε) Big 5 του αγγλικού πρωταθλήματος: Οι πρόεδροι της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ Μάρτιν Έντουαρντς της Τότεναμ Ίρβινγκ Σκολαρ, της Λίβερπουλ Νόελ Γουάιτ, της Έβερτον Φιλ Κάρτερ και ο αντιπρόεδρος της Άρσεναλ Ντέιβιντ Ντιν.

Εκείνη την εποχή, όταν αποκαλύφθηκε η συνάντηση στις εφημερίδες, οι περισσότεροι το εξελαβαν ως μία προσπάθεια των μεγάλων να αποσπάσουν όλο και μεγαλυτερο κομμάτι της πίτας από τους μικρούς! Έμοιαζε ως μια ακομη απόπειρα πραξικοπηματος κατά της νομιμότητας της αγγλικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας. Και έτσι παρουσιάστηκε όχι μόνο στον τύπο αλλά και προς τις ομάδες που δεν βρέθηκαν εκείνο το μεσημέρι της Παρασκευής στη κουβέντα των υπολοίπων!

Το αγγλικό πρωτάθλημα είχε μολις πριν λιγο, από το 1988, περάσει στον δεύτερο αιώνα του αλλά απο πλευράς δημοτικότητας ηταν στο ναδίρ! Η πικρή αλήθεια ειναι πως έχοντας αφήσει πίσω του μία δεκαετία γεμάτη επεισόδια, χουλιγκανισμό, βια και πολύ αίμα που χύθηκε είτε εκτός συνόρων είτε εντός, το αγγλικό ποδόσφαιρο βίωνε μια ψυχική ανάταση που προέκυπτε απο την καλη εικονα της εθνικής ομάδας στο Μουντιάλ της Ιταλίας! Σε μια εποχή που τα γήπεδα ηταν σε άθλια κατάσταση και οι ομάδες μολις επέστρεφαν στην Ευρώπη κατόπιν της μερικής άρσης της τιμωρίας για τη μαύρη βραδια στο Χειζελ το 1985, οι έξι παράγοντες προσπαθούσαν να βρουν τροπο ώστε η τηλεόραση να αγκαλιάσει το προϊόν που βρισκόταν στο χαμηλότερο σημείο δημοτικότητας μετα το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο!

Σήμερα ακούγεται εντελώς παρανοϊκό αλλα τότε, 25 χρόνια πριν, σχεδόν κανείς απο τη λεγόμενη μεσαία τάξη η την ανώτερη δεν ήθελε στην Αγγλία να πάει στο γήπεδο ειδικά στα παιχνίδια υψηλού κινδύνου. Σας διαβεβαιώ, επειδή εκείνη την εποχή πήγαινα σε πολλά διαφορετικά γήπεδα στην Αγγλία, πως μπορούσες να φτάσεις με το αυτοκίνητο σου και να παρκάρεις σχεδόν έξω από το γήπεδο αφού σε πάρα πολλές περιπτώσεις με εξαίρεση μία ή δυο ομάδες συνήθως υπηρχαν πάρα πολλα άδεια κομμάτια στην εξέδρα! Και με την τηλεόραση να καλύπτει ελάχιστα ματς τον χρόνο (περίπου 20) σε ζωντανή μετάδοση, τα χρήματα που έμεναν στις τσέπες των προέδρων δεν έφταναν καλά-καλά να καλύψουν τις λειτουργικές ανάγκες. Έτσι οι κορυφαίοι παίκτες της εποχής σύνηθώς έπαιρναν τον δρόμο για τη ξενητειά, υποκύπτοντας  στις σειρήνες των πρωταθλημάτων απο την Ιταλία την Γαλλία και την Ισπανία να τους καλούν. Ο κορυφαίος σέντερ φορ της εποχής Γκάρι Λίνεκερ είχε ήδη φύγει από το 1986 αφήνοντας την Εβερτον και πηγαίνοντας στην Μπαρτσελόνα, οπως και ο Ιαν Ρας ο σούπερ σταρ της Λίβερπουλ που ειχε μετακινηθεί έστω και για μία σεζόν μόνο, στην Ιταλία και την Γιουβέντους!

Ο Κρίς Γουοντλ ειχε παει στην Μαρσειγ, ο Γκλεν Χοντλ ηταν στη Μονακο, ο Γουίλκινς και ο Μαρκ Χειτλι στη Μίλαν, ο παίκτης αποκάλυψη του Μουντιάλ Ντειβιντ Πλατ ηταν στην Σαμπντόρια και ο απόλυτος σταρ της εποχής Πολ Γκασκοιν επρόκειτο να μετακινηθεί λίγους μήνες αργοτερα στη Λάτσιο! Ακομη και λιγότερο προβεβλημένοι οπως ο Τερι Μπουτσερ και ο Τρέβορ Στιβεν προτιμούσαν τα χρήματα της Γκλάσγκοου Ρειντζερς στη Σκωτία και τη συμμετοχή στο Κυπελλο Ευρώπης απο το να μείνουν στη βαλτωμένη αγγλική πρώτη κατηγορία! Ως εξαίρεση που επιβεβαίωνε τον κανόνα ο Ουαλός Μάρκ Χιουζ επέστρεφε απο το πέρασμα του στη Μπαρτσελονα και τη Μπάγερν και φορούσε και παλι τα χρωματα της Μαντσεστερ Γιουνάιτεντ και λίγους μήνες μετα, σημειολογικά, θα  ηταν αυτος που θα έδινε στους αγγλικούς συλλόγους το πρωτο τρόπαιο μετα την επιστροφή στα ευρωπαικα κύπελλα! Τα δυο γκολ του εναντίον της πρώην ομάδας του, της Μπαρτσα θα χάριζαν στη Γιουναιτεντ το Κύπελλο Κυπελλουχων!

Αυτά που  συμφώνησαν γύρω απο το τραπέζι εκείνο το μεσημέρι σηματοδότησαν το πέρασμα στον 21ο αιώνα αν και ακομα ηταν μολις το 1990! Η ανάγκη να γίνει μία καινούργια Λίγκα η οποία θα έχει τις τύχες στα χέρια της, χωρίς να χρειάζεται να παίρνει διαρκώς εγκρίσεις από την αγγλική ομοσπονδία, και η οποία θα έβαζε για τα καλα την τηλεόραση  στο παιχνίδι μπορει να ακουγοταν για όλους τους άλλους ένα αναγκαίο κακό αλλα χρειαζόταν πια! Θα πυροδοτούσε αλυσιδωτές αντιδράσεις για δεκα μήνες μεχρι τις 23 Σεπτεμβρίου του 1991 οταν και συμφωνήθηκε οριστικά και αμετάκλητα η δημιουργία της Πρεμιερ Λίγκ με ξεκίνημα απο το καλοκαίρι του 1992!

Ο δημοσιογράφος που αποκάλυψε το σχέδιο, ο Ιαν Ρίντλεϊ στην Independent μου μίλησε χρόνια μετα για το πως έφτασε στη πηγή και ποσο δύσκολο ηταν να κρατήσει την είδηση μεχρι να την αποκαλύψει ψάχνοντας να βρει και μερικά στοιχεία ακομη που να έφερναν στο φως αν ηταν καλη ή κακή ως ιδέα! Σε ενα βιβλίο που έγραψε το 2012, το There’s a golden Sky επεξηγούσε με γλαφυρό τροπο  πως ο (τοτε μεγαλομέτοχος της Τοτεναμ) Λόρδος Άλαν Σουγκαρ κατόρθωσε ν ανατρέψει τα παντα βάζοντας στο παιχνιδι το νεοσύστατο τηλεοπτικό δίκτυο του Αυστραλού μεγιστάνα του Τυπου Ρούπερτ Μέρντοκ, το SKY, πετώντας ουσιαστικά εκτός την ITV που ηταν προσβάσιμο ως τηλεοπτικό δίκτυο σε όλους! “Ο Σουγκαρ ειχε τεράστιο ενδιαφέρον να ανεβεί η τιμή του προϊόντος όχι μονο ως άνθρωπος της Τοτεναμ αλλα και γιατι οποιοι ήθελαν να δουν  τοτε συνδρομητική τηλεόραση χρειάζονταν και δορυφορικό πιάτο! Και η εταιρεία του, η Amstrad ηταν ο αποκλειστικός διανομέας δορυφορικών πιάτων και αποκωδικοποιητων στη Βρετανία” μου ειχε πει,πριν σχεδόν 15 χρόνια, ο Ρίντλεϊ! Και να μην ειχες ειδικές γνώσεις  αντιλαμβανοσουν πως το παιχνιδι που παίχτηκε εκείνους τους 10 μήνες ηταν εξαιρετικά χοντρό!

Για την ιστορία το πρώτο συμβόλαιο του 1992, κόστισε στην τηλεόραση του SKY το…αστρονομικό  -για την εποχή -ποσό των 302 εκατομμυρίων λιρών για πέντε χρόνια. Το ποσο εκτινάχτηκε με καθε νέα συμφωνία και οταν πια ανανεώθηκε η σύμβασή το 2012, στα 20 χρόνια της Πρεμιερ Λιγκ το κόστος ηταν πάνω από τρισήμισυ δισεκατομμύρια λίρες! Το καλύτερο ομως ειναι τα δικαιώματα για να δείξουν οι 200 χώρες σε όλο τον πλανήτη live το πιο ακριβό πρωτάθλημα στον κοσμο: σημερα αποφέρει στις ομάδες ενα έξτρα ποσο 2 δισεκατομμυρίων λιρών, την ωρα που το 1990 δεν υπήρχαν παρα καποιες ελάχιστες χιλιάδες λίρες ως αποζημίωση απο τα δικαιώματα που πηγαιναν σε μολις τριάντα χώρες στον κοσμο!

Αν κάποιος λοιπον ψάξει προς τα πίσω, να βρει το πότε και το πως άλλαξε όλο το τοπιο στο αγγλικό ποδόσφαιρο,  τη γέννηση της επανάστασης θα την ανακαλύψει ακριβώς πριν 25 χρόνια! Εκείνο το μεσημέρι στον Τάμεση με τον ήλιο,  περιέργως για Λονδινο να λαμπει και να φωτίζει τη κουβεντα έξι ανθρώπων που για δικούς τους ιδιοτελείς λόγους έβαλαν μπρος  τη σπίθα για να ανάψει αυτο που σημερα ειναι η υπερπαραγωγή της Πρεμιερ Λιγκ!