Ομάδα χωρίς αρχή και τέλος

Ο ΑΠΟΕΛ σκόρπισε τον προβληματισμό και την απογοήτευση περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Μπορεί η νίκη επί της Δόξας να μας έφερε στην κορυφή αλλά όποιος είναι σε θεση να δει πίσω από τα τυπικά μπορεί να αναγνωρίσει ότι το ποτήρι είναι μισοάδειο. Ο Κετσπάγια παρέλαβε μια ομάδα σε αποσύνθεση και τα όσα είδαμε στον αγώνα με τη Δόξα δεν είναι τυχαία.

Το πρώτο ημίχρονο ολοκληρώθηκε με κατοχή μπάλας 61-39 αφού οι παίκτες μας είχαν παθητικό ρόλο, αδυνατώντας να κάνουν οτιδήποτε από αυτά που ζητούσε ο Κετσπάγια. Είδαμε και ακούσαμε τον προπονητή μας να ουρλιάζει προσπαθώντας να ξυπνήσει τους παίκτες αλλά κανείς δεν μπορούσε να κάνει αυτά που έπρεπε.

Ο κρουσμένος Σέρτζιο ταλαιπωρείται και ταλαιπωρεί, ο Εφραίμ για ακόμα μια φορά ανούσιος και επιπόλαιος, ο Μοράις αλλού για αλλού, ο Βάντερ στον κόσμο του και πάει λέγοντας το πράγμα.

Μοιραία βλέπουμε τον Αρτύματα να παίζει ρόλο τζόκερ και τον Πιέρο να καλείται να σηκώσει το βάρος που δεν μπορούν οι επιθετικοί κλάσης που έπρεπε να τον πλαισιώνουν αλλά δεν υπάρχουν.

Η βελτίωση είναι άγνωστη έννοια μέχρι στιγμής αφού η ομάδα πάει από το κακό στο χειρότερο. Με αυτά τα δεδομένα η ομάδα θα πρέπει να έχει πιο ρεαλιστικούς στόχους αφού κάθε μέρα που περνά επιβεβαιώνεται ότι ο αποκλεισμός μας στο Champions League δεν ήταν τυχαίος ενώ με τα μέχρι στιγμής δεδομένα η πορεία στο Europa League δεν μπορεί να είναι αυτή που θα θέλαμε.