Γιατί αναπολούμε;

Αναπολούν πολλοί οπαδοί μας τις μοναδικές και ιστορικές στιγμές όπου η κάθοδος μας στη Λεμεσό και στο Τσίρειο ήταν τέτοια σε όγκο και παλμό που έπαιξε καταλυτικό ρόλο να πανηγυρίσουμε τίτλους σε τελικούς κυπέλλου και όχι μόνο. Τα τελευταία χρόνια ή και δεκαετία αν θέλουμε να δούμε την μεγάλη εικόνα τα δεδομένα άλλαξαν. Η βία και ο χουλιγκανισμός στα γήπεδα απέκτησαν μια διαφορετική μορφή όπου οι αγώνες μας στη Λεμεσό και ιδιαίτερα αυτοί απέναντι στην Αελ θυμίζουν πόλεμο. Είναι για αυτό που δεν έχουν άδικο όσοι λένε ότι είναι από συγκυρίες που δεν θρηνήσαμε θύματα. Πέραν των οποίων προκλήσεων ή ακόμα και αισθήματα μίσους που υπάρχουν από τους οπαδούς άλλων ομάδων, είναι γεγονός ότι και οι οπαδοί του ΑΠΟΕΛ έχασαν τον προσανατολισμό τους. Δυστυχώς αναφερόμαστε στους λίγους οι οποίοι αποδεδειγμένα είναι αρκετοί για να τινάξουν τα πάντα στον αέρα. Το έχουν αποδείξει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται για μια θλιβερή μειοψηφία που θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να κάνε πράγματα στο βωμό του δήθεν οπαδισμού και τα οποία δεν είναι αποδεκτά όχι μόνο από τις διοργανώτριες αρχές αλλά και από την πλειοψηφία των οπαδών μας.

Είναι δεδομένο ότι αν οι οργανωμένοι οπαδοί μας ήθελαν πραγματικά να ελέγξουν το τι συμβαίνει στην κερκίδα του ΑΠΟΕΛ θα μπορούσαν να το κάνουν πολύ πιο αποτελεσματικά. Είναι επίσης δεδομένο ότι και οι εκάστοτε διοικήσεις του σωματείου και της εταιρείας θα μπορούσαν να παίξουν καταλυτικό ρόλο αν ήξεραν ότι και ο Παν.συ.φι είχε την απαιτούμενη βούληση.

Λένε πολλοί και ίσως να είναι καλή δικαιολογία  ότι έχουν παρεισφρήσει τα τελευταία χρόνια στις τάξεις των οργανωμένων οπαδών μας άτομα που δεν μπορούν να αντιληφθούν την πραγματική έννοια του οπαδισμού ή και που έχουν τη δική τους ακραία εκτός ΑΠΟΕΛ ατζέντα.

Τα δεδομένα είναι μπροστά και η εξέλιξη των πραγμάτων τα τελευταία χρόνια δεν πρέπει να μας ξενίζει, όπως ούτε και η χτεσινή απόφαση της διοίκησης Πετρίδη να μην ζητήσει εισιτήρια για τον αγώνα με τον Απόλλωνα.

Το αν και πως θα μπορέσουν να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο είναι άγνωστο και είναι για αυτό που το πιθανότερο σενάριο είναι να συνεχίσουμε να αναπολούμε τις εποχές όπου κατακλύζαμε το Τσίρειο κατά χιλιάδες χωρίς οργανωμένους ή μη χωρισμένους σε διάφορες παρατάξεις.