Το δύσκολο και θριαμβευτικό 2014

Η τελευταία μέρα του χρόνου είναι η καταλληλότερη για να γίνει μια ανασκόπηση των όσων έχουν διαδραματιστεί το 2014 στην ομάδα μας. Ήταν ένας χρόνος δύσκολος αφού ο ΑΠΟΕΛ έπρεπε να κατακτήσει το πρωτάθλημα και στη συνέχεια να προκριθεί στους ομίλους του Champions League. Έπρεπε να γίνουν αυτά προκειμένου να μπούμε ξανά σε μια τροχιά που θα μας επέτρεπε να ξεφύγουμε από το οικονομικό κραχ που απειλούσε την εταιρεία ΑΠΟΕΛ λόγω των ελλειμματικού προϋπολογισμού που υπήρχε αλλά και εξακολουθεί να υπάρχει. Όλοι οι στόχοι επιτεύχθηκαν αφού μετά τέλος της αγωνιστικής χρονιάς 2013-14 ο ΑΠΟΕΛ ήταν νταμπλούχος και στη συνέχεια προκρίθηκε στους ομίλους του Champions League! Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…

Ο Ιανουάριος του 2014 ήταν μια ανώμαλη προσγείωση για την ομάδα μας αφού ο ενθουσιασμός που έφεραν και οι μεταγραφικές κινήσεις σταμάτησε μετά τις δυο ισοπαλίες με την Αελ και την Αεκ. Η προσθήκη των Ντε Βινσέτι, Κακά, Πιπίνη και Σαντίν δεν έφεραν αρχικά τα αποτελέσματα που θέλαμε αλλά στη συνέχεια η παρουσία του Αργεντινού έπαιξε καταλυτικό ρόλο. Ο πρώτος μήνας του χρόνου έστειλε και τα πρώτα ξεκάθαρα μηνύματα για το dead end στη σχέση ΑΠΟΕΛ και LTV.

Το Φεβρουάριο ξεκινά ένα σερί νικών που σταμάτησε στις 7 και έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην μετέπειτα πορεία αφού έστειλε το μήνυμα ότι παρά τα όποια προβλήματα θα μπορούσαμε να κοντράρουμε την Αελ, η οποία ήταν σταθερή καταφέρνοντας να δίνει και αρκετούς φιλικούς αγώνες.

Το σερί ξεκίνησε εντυπωσιακά με τις νίκες πάνω σε Ερμή, Ανόρθωση και Απόλλων και στη συνέχεια η ομάδα πήγε με τη φόρα της έστω και αν άρχισαν τα πρώτα σημάδια αδυναμίας στο να βελτιωθούμε!

Η διοίκηση Πετρίδη επιχειρεί και καταφέρνει να αλλάξει το κλίμα και τα αρνητικά δεδομένα που υπήρχαν και εκτός αγωνιστικού χώρου. Πέραν από την μετωπική σύγκρουση με την LTV, μαζεύουν το χρήμα που πρέπει να βρεθεί για να βγει η χρονιά ενώ σημαντική κρίνεται και η πρόσληψη του Νεκτάριου Πετεβίνου στη θέση του εκπροσώπου τύπου.

Σε αγωνιστικό επίπεδο ο Δώνης πιστώνεται με τη νεκρανάσταση παικτών όπως οι Σιέρινταν, Αμορίν και Βινίσιους γεγονός που επιτρέπει στην ομάδα να ανταποκρίνεται στηριζόμενη περισσότερο στις εξάρσεις μονάδων παρά στην ομαδική προσπάθεια.

Η προσπάθεια για κατάκτηση του πρωταθλήματος ξεκινά στα playoffs με την ομάδα μας στην 3η θέση και στο -3 από την Αελ. Η τεράστια νίκη επί της ομάδας του Σοφοκλέους με 3-0 μας φέρνει για πρώτη φορά στην κορυφή αλλά στη συνέχεια ήρθε η ανώμαλη πτώση. Τα όσα εξελίχτηκαν είναι λίγο πολύ γνωστά αφού οι δυο σερί ήττες από Ερμή και Απόλλων τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος μας φέρνουν σε τρομερά μειονεκτική θέση.

Για πρώτη φορά η διοίκηση εξετάζει θέμα προπονητή αλλά κρίνει ορθότερο να μην προβεί σε οποιαδήποτε αλλαγή. Η συνέχεια δικαιώνει αυτούς που σύστηναν υπομονή και περισσότερη προσπάθεια αφού η ομάδα αντιδρά σωστά ενώ η Αελ καταρρέει.

Οι δυο νίκες επίσης της Ομόνοιας και της Ανόρθωσης μας στέλνουν στον τελικό του πρωταθλήματος στο -1 και εκεί γίνεται η δολοφονική ενέργεια εις βάρος του Κακά. Η συνέχεια είναι ακόμα πιο επεισοδιακή και έχει σαν πρωταγωνιστές τους Κουτσοκούμνη αλλά και τον Κορφιώτη που την εξωφρενική απόφαση του κρίνει μέσω της δικαστικής επανάληψη του αγώνα.

Ο αγώνας γίνεται στο άδειο Παπαδόπουλος και το γκολ του Σιέρινταν αποδεικνύεται αρκετό για να μας δώσει το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα στη σπουδαιότερη ανατροπή δεδομένων όλων των εποχών.

Προηγουμένως ο ΑΠΟΕΛ είχε κατακτήσει και το κύπελλο κερδίζοντας τον Ερμή με 2-0 ενώ μια άλλη σημαντική απόφαση έστω και αν αποδείχτηκε λανθασμένη ήταν η πρόσληψη του Νασιμένο στη θέση του τεχνικού διευθυντή.

Το καλοκαίρι λόγω της μεταγραφικής αποδεικνύεται ακόμα πιο καυτό αφού ο ΑΠΟΕΛ πρέπει να ενισχυθεί προκειμένου να πετύχει τον τεράστιο στόχο της πρόκρισης στους ομίλους του Champions League.

Η προσπάθεια αρχίζει με εντυπωσιακό τρόπο αφού ανακοινώνεται ο Εφραίμ αλλά στη συνέχεια παρατηρείται τεράστια καθυστέρηση στην απόκτηση επιθετικού που ήταν και η θέση στην οποία υπήρχε η μεγαλύτερη ανάγκη.

Ήταν τότε που ξεκίνησε και το σίριαλ Τζιμπούρ στον οποίο τελικά κατέληξαν διοίκηση και Δώνης στα τέλη Ιουλίου και μετά που φάνηκε ότι δεν μπορούσε να έχει ουσιαστικά συνεισφορά στην προσπάθεια για πρόκριση στους ομίλους.

Ο απολογισμός της διοίκησης Πετρίδη στην πρώτη εξαμηνία της θητείας της είναι θετικός αλλά η μεταγραφικές εκκρεμότητες και οι τραυματισμοί που υπήρχαν και τότε καθιστούν αμφίβολη και δύσκολη την προσπάθεια για πρόκριση στους ομίλους.

Οι Αλωνεύτης και Εφραίμ χάνουν το βασικό στάδιο της προετοιμασίας ενώ με επεισοδιακό τρόπο ο Ντε Βινσέτι μένει τελικά στην ομάδα με τη διοίκηση να αποκτά τα δικαιώματα του από τον Ολυμπιακό έναντι 500 χιλιάδων ευρώ.

Η παρακαταθήκη των ομάδων του Γιοβάνοβιτς φέρνει τον ΑΠΟΕΛ στους δυνατούς των κληρώσεων και το ζητούμενο είναι η πρόκριση επί των Ελσίνκσι και Αάλμποργκ. Το 2-2 μέσα στη Φιλανδία στον πρώτο αγώνα στέλνει διαφόρων ειδών μηνύματα αφού ο ανέτοιμος ΑΠΟΕΛ καταφέρνει να πάρει ένα καλό σκορ βασιζόμενος στις εκλάμψεις του Ντε Βινσέτι.

Στους καθοριστικούς εντός έδρας αγώνες και με τις δυο σκανδιναβικές ομάδες η ομάδα μας παρουσιάζεται διαβασμένη και βελτιωμένη και καταφέρνει να πάρει το ζητούμενο με την πρόκριση στους ομίλους να έρχεται με εμφαντικό τρόπο.

Η κλήρωση μας φέρνει αντιμέτωπους με Μπαρτσελόνα, Παρί και Άγιαξ γεγονός που κάνει απαγορευτικά ακόμα και όνειρα. Αυτό επιβεβαιώνεται μέσα από την πορεία αφού ο ένας βαθμός και η όλη παρουσία έδειξαν ότι δεν είχαμε τη δυνατότητα για κάτι περισσότερο έστω και αν φτάσαμε κοντά στο θαύμα στον εντός έδρας αγώνα με την Παρί.

Ξεχάσαμε να αναφέρουμε την απόκτηση του Ρίισε αμέσως μετά την πρόκριση στους ομίλους η οποία σκόρπισε ενθουσιασμό και στη συνέχεια απογοήτευση!

Η πορεία στο πρωτάθλημα είναι ακόμα πιο φρέσκα σε όλους μας με την ομάδα να δυσκολεύεται αφάνταστα να σταθεροποιήσει την απόδοση της σε υποφερτό επίπεδο, να μαστίζεται από σωρεία τραυματισμών αλλά να καταφέρνει να παραμένει στην κορυφή.

Κάπως έτσι ολοκληρώνεται το άκρως πετυχημένο 2014 με την προσοχή όλων όμως να είναι στραμμένη στη νέα χρονιά αφού τα επιτεύγματα μας έχουν ήδη ξεχαστεί.