apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Με το που τέλειωσε ο χτεσινός αγώνας η προσοχή όλων στράφηκε στην ανεπάρκεια του Νικολαϊδη να εκτελέσει σωστά τα καθήκοντα του φοβούμενος να μας δώσει ένα ολοκάθαρο πέναλτι. Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος όσον αφορά τον χτεσινό αγώνα που αγγίζει την αγωνιστική παρουσία της ομάδας μας η οποία δεν ήταν η αναμενόμενη. Σε δεύτερο συνεχόμενο αγώνα απέναντι σε μια ομολογουμένως μέτρια Ομόνοια δεν καταφέραμε να πάρουμε το ζητούμενο γιατί η απόδοση κυμάνθηκε σε μέτρια επίπεδα. Η αλήθεια είναι ότι σε αντίθεση με τον προηγούμενο αγώνα με το παράρτημα υπήρχε αυτοσυγκέντρωση και πάθος ενώ η καλή παρουσία ήταν μέχρι το 30 και όχι σε όλο το πρώτο ημίχρονο όπως δήλωσε ο Δώνης. Στο διάστημα αυτό η ομάδα μας είχε καλή κυκλοφορία, πίεσε αλλά δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί τον παθητικό ρόλο της ομόνοια αφού στην τεράστια ευκαιρία του Σιέρινταν η μπάλα σταμάτησε στο δοκάρι. Στη συνέχεια όμως ο ΑΠΟΕΛ μάγκωσε αφού η νευρικότητα και οι λανθασμένες ενέργειες έδωσαν την ευκαιρία στην Ομόνοια να ισορροπήσει αλλά και να απειλήσει σε κάποιες περιπτώσεις.
Η αδυναμία του ΑΠΟΕΛ να δημιουργήσει ευκαιρίες μπροστά στην εστία του Μορέιρα ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής. Με τον Αλωνεύτη να συνεχίζει την μίνι παράδοση που τον θέλει να μην μπορεί να κάνει αισθητή την παρουσία του στους συγκεκριμένους αγώνες και χωρίς βοήθειες από τα άκρα ήταν αναπόφευκτο να μην μπορεί να φτάσει η μπάλα με προϋποθέσεις στην περιοχή.
Ο Μπενασούρ ήταν καλός αλλά έπαιζε στον κεντρικό άξονα «ακρωτηριάζοντας» τη δεξιά πλευρά αφού ο Σέρτζιο λόγω Εφραίμ δεν έβγαινε μπροστά έτσι το πρόβλημα έγινε ακόμα μεγαλύτερο.
Ο Δώνης δίνοντας οδηγίες στο ημίχρονο έλπιζε ότι η εικόνα στην επανάληψη θα βελτιωθεί κάτι που δεν έγινε με αποτέλεσμα να «χαθεί» το πρώτο δεκαπεντάλεπτο ενώ ούτε η πρώτη κίνηση με την είσοδο του Χαραλαμπίδη στη θέση του Μπενασούρ δεν βελτίωσε την εικόνα της ομάδας.
Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν είκοσι λεπτά για να γίνει η δεύτερη κίνηση από τον Δώνη και αυτή κρίνεται εκ των υστέρων πάντα ως αναποτελεσματική αφού αποχώρησε με καθυστέρηση ο Αλωνεύτης ενώ ο Σαντίν που μπορεί να δώσει λύσεις στην επίθεση μπήκε όταν όλοι οι άλλοι συμβιβάστηκαν με το μοιραίο.
Δεν υποβαθμίζουμε το άγχος που βάραινε τα πόδια των παικτών και ούτε αναμένουμε σε αυτή τη φάση του πρωταθλήματος την ομάδα μας να παίζει ελκυστικό ποδόσφαιρο. Είναι πρόβλημα όμως όταν θέλεις να κερδίσεις τον πιο σημαντικό αγώνα της χρονιάς και ο αντίπαλος τερματοφύλακας δεν χρειάζεται να κάνει ούτε μια επέμβαση στο δεύτερο ημίχρονο.
