Ο γνωστός ΑΠΟΕΛ

Ασφαλώς και αγωνιζόμασταν ενάντια σε μια ομάδα με παραστάσεις από την Μπουντεσλίγκα αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι δικαιολογία εκτός και αν θέλουμε να εθελοτυφλούμε. Απέναντι στην Eintracht είδαμε τον φετινό ΑΠΟΕΛ που αδυνατεί να αμυνθεί και να επιτεθεί σωστά ανεξαρτήτως δυναμικότητας του αντιπάλους και με τα χίλια δυο άλλα προβλήματα που τον χαρακτηρίζουν. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια την οποία πλέον αδυνατεί να κρύψουν οι διοικούντες. Για τις δημόσιες δηλώσεις του Σέρτζιο αρνούμαστε πλέον να τοποθετούμαστε αφού ο Πορτογάλος τεχνικός πουλά τρέλα και σκοπιμότητες που σχετίζονται με τις πολλές χιλιάδες ευρώ που θα κοστίσει τυχόν αποδέσμευση του.

Είτε έχουμε αντίπαλο μια ευρωπαϊκή ομάδα είτε κάποια που θα διαβαθμιστεί στο πρωτάθλημα κάνουμε αρκετά και τραγικά αμυντικά λάθη τα οποία στους περισσότερους αγώνες στοιχίζουν. Εξαίρεση ο αγώνας με την Σαλαμίνα λόγω του Πάρντο. Ανεξαρτήτως αντιπάλου αδυνατούμε να έχουμε έναν στοιχειώδη τρόπο ανάπτυξης.

Ανεξαρτήτως αντιπάλου οι επιθετικοί μας (αν έχουμε πραγματικά τέτοιους) δεν μπορούν να στείλουν την μπάλα στα δίκτυα. Με όποιον και αν αγωνιζόμαστε η ομάδα μας έχει δυνάμεις για περίπου 60 λεπτά και μετά καταρρέει.

Ανεξαρτήτως αντιπάλου βλέπουμε πειράματα από τον προπονητή καταδικσμένα σε αποτυχία. Τελευταίο το ψεσινό με τον Αλωνεύτη δεξί χαφ. Βλέπουμε επίσης μαζικές ή μεμονωμένες αλλαγές που δεν υπάρχει περίπτωση να βοηθήσουν την ομάδα να βελτιώσει το αγωνιστικό της πρόσωπο.

Ο ΑΠΟΕΛ βαδίζει σε ένα αδιέξοδο του οποίου η κατάληξη είναι ένας απότομος γκρεμός. Κρίμα που η διοίκηση δεν το αντιλαμβάνεται.