Τι προστάζει το συμφέρον του ΑΠΟΕΛ;

Δυστυχώς η απάντηση στο πιο πάνω ερώτημα είναι δύσκολη. Και αυτό γιατί το συμφέρον του ΑΠΟΕΛ έχει μια εκνευριστική υποκειμενικότητα. Αναλόγως συμπαθειών, αντιπαθειών και τους πως αντιλαμβάνεται ο καθένας την ιεραρχία και τρόπο που λειτουργεί ο ΑΠΟΕΛ, θεωρεί ότι υπάρχουν ευθύνες οι οποίες πρέπει να αναληφθούν με διάφορους τρόπους. Συνήθως στο χώρο του ποδοσφαίρου ο πρώτος που πληρώνει τα σπασμένα είναι ο προπονητής. Είναι αναλώσιμος αφού είναι πιο εύκολο να αποχωρήσει αυτός παρά οι παίκτες ή πολύ περισσότερο οι διοικούντες. Στον ΑΠΟΕΛ τα πράγματα δεν είναι απλά. Αυτό που για χρόνια έμοιαζε ως ιδανικό μοντέλο λειτουργίας τώρα αμφισβητείται. Δικαίως αμφισβητείται αφού η διοίκηση αδυνατεί να επιτελέσει το έργο της . Αδυνατούσε ανέκαθεν αλλά οι επιτυχίες σε Κύπρο και Ευρώπη επισκίαζαν τις αδυναμίες της.  Η διοίκηση Ερωτοκρίτου αναδεικνύει ως βασικό πυλώνα των καθηκόντων της την στήριξη προς την ομάδα. Στήριξη που αρχικά ήταν τυφλή και που τον τελευταία ένα χρόνο έγινε επιφανειακή και για το θεαθήναι.  

Η διοίκηση Ερωτοκρίτου εφαρμόζει ένα μοντέλο διοίκησης όπου λόγω και των δικών της αδυναμιών ο Γιοβάνοβιτς έγινε κάτι παραπάνω από προπονητής. Ο Ιβάν ήταν και είναι σε υπερβολικό βαθμό ο ηγέτης του ΑΠΟΕΛ. Ήταν και είναι αυτός που πέραν από τα καθαρά προπονητικά του καθήκοντα, κατάφερε να συσπειρώσει γύρω του κόσμο, διοίκηση, μετόχους, παίκτες και όλους όσους συνθέτουν το οικοδόμημα. Έγινε αυτός που ακόμα και επικοινωνιακά χαράσσει τη γραμμή του ΑΠΟΕΛ σε θέματα στρατηγικής αλλά και του πως πρέπει να λειτουργεί η ομάδα σε όλα τα επίπεδα.

Είναι ο πρώτος που γιγαντώθηκε μέσα από τις επιτυχίες του Champions League και σίγουρα αυτός που το άξιζε περισσότερο από οποιονδήποτε. Εννοείται ότι μετά από κάποια φάση καβάλησε (όπως όλοι) το καλάμι.  Κάπου εκεί οι σκέψεις και αποφάσεις του οδήγησαν στην κατάσταση που ζούμε σήμερα αφού τα έκανε θάλασσα στον μεταγραφικό σχεδιασμό της ομάδας.

Με αυτά τα δεδομένα η διοίκηση αδυνατεί να πάρει οποιοδήποτε μέτρο αν αυτό δεν είναι με τη σύμφωνο γνώμη του Ιβάν. Είναι για αυτό δεν κρίνεται ως ρεαλιστική η απαίτηση οπαδών μας να προχωρήσει η διοίκηση σε κάποια ριζοσπαστικά μέτρα με πρώτο την απομάκρυνση του προπονητή. Συγκεκριμένα μέλη της διοίκησης  επιχειρούν με διάφορους τρόπους να ωθήσουν τον προπονητή σε παραίτηση αλλά δεν έχουν το ανάστημα για κάτι περισσότερο από αυτό.

Χτες σχολιάζοντας το γκάλοπ που στο οποίο ρωτάμε τι πρέπει να γίνει στον ΑΠΟΕΛ, κλείσαμε με την εξής επισήμανση: Φοίβος και Ιβάν καλούνται να αφουγκραστούν τις θέσεις της μάζας των οπαδών και να αποφασίσουν με μόνο κριτήριο το καλό του ΑΠΟΕΛ και όχι το προσωπικό τους.

Ο πρώτος που θα έπρεπε να ήταν σε θέση να το κάνει είναι ο πρόεδρος που δείχνει να αδυνατεί. Είναι για αυτό που πρακτικά θα παραμείνει θεατής των εξελίξεων ελπίζοντας ότι η ομάδα θα ανακάμψει. Αν παίκτες και προπονητής τα καταφέρουν ενδέχεται να ζητήσει και τα ρέστα. Αν η ομάδα αργά ή γρήγορα κλατάρει θα ελπίζει ότι οι οργανωμένοι θα τον βγάλουν από το αδιέξοδο όπως έκαναν και χτες με την επίσκεψη τους στον Αρχάγγελο.

Γιατί έτσι προστάζει το συμφέρον του ΑΠΟΕΛ!