Τα νεότερα όσον αφορά τον μεταγραφικό σχεδιασμό του Γιοβάνοβιτς, μπορούν να χαρακτηριστούν ανατρεπτικά αφού δεν πρόκειται να αποχωρήσει κανένας εκ των Ατόρνο και Σόουζα. Ο λόγος είναι απλός και σχετίζεται με το ότι θα γίνουν ακόμα δυο μεταγραφές και όχι τρεις όπως ήταν το πλάνο μέχρι πρόσφατα. Η διαφοροποίηση προκύπτει λόγω της απόφασης του Γιοβάνοβιτς να μην αποκτηθεί κεντρικός αμυντικός αλλά μόνο αριστερός μπακ και μέσος. Πρόκειται για μια σημαντική απόφαση που εμπερικλείει και αρκετό ρίσκο έστω και αν υπάρχει ανοικτό το παράθυρο ενίσχυσης μέχρι την 31η Αυγούστου Tα δεδομένα διαφοροποιούνται και η αλλαγή πλάνου σχετίζεται με την ιεράρχηση των αναγκών όπως αυτές καθορίζονται από τον προπονητή σε σχέση και με το διαθέσιμο μπάτζετ. Ο Γιοβάνοβιτς λοιπόν προσανατολίζεται στην απόκτηση ενός αριστερού μπακ και ενός πολυσύνθετου μέσου (πχ Ομπότο), τους οποίους ο ΑΠΟΕΛ θα πρέπει να πληρώσει καλά για να αποκτήσει. Η περίπτωση του Νιγηριανού Ομπότο είναι αντιπροσωπευτική αφού όπως γράψαμε από χτες οι ετήσιες του απολαβές σε περίπτωση που έρθει στην Κύπρο θα ανέρχονται στις 350 χιλιάδες ευρώ.
Περισσότερα χρήματα από ότι προέβλεπε ο αρχικός μεταγραφικός σχεδιασμός θα δοθούν και για τον αριστερό μπακ, κάτι που έγινε και για τον Σέρχιο που ήρθε για να καλύψει το δεξί άκρο.Tο συνολικό κόστος των κινήσεων αυτών σε συνδυασμό με την τελευταία ευκαιρία που θέλει να δώσει ο προπονητής στους Ατόρνο και Σοουζα, ανάβει κόκκινο στην απόκτηση ενός κεντρικού αμυντικού.
Το ρίσκο στο κέντρο της άμυνας και ο τζόκερ ΝούνοΑγωνιστικά ο Γιοβάνοβιτς φαίνεται διαθετημένος να πορευτεί τους επόμενους μήνες με τους υφιστάμενους κεντρικούς αμυντικούς έστω και αν υπάρχουν ορισμένες αντικειμενικές δυσκολίες-ερωτηματικά για τους πλείστους. Ο Ολιβεϊρα για παράδειγμα που είναι η πιο αξιόπιστη λύση δεν θα μπορέσει να βοηθήσει το επόμενο τρίμηνο, ενώ ο Αντωνιάδης στερείται εμπειριών και παραστάσεων. Για τον Μπόρδα υπάρχει η πεποίθηση ότι θα μπορέσει να συνθέσει ένα αξιόμαχο δίδυμο με τον Ζουέλα αλλά προτού το δούμε αυτό και στην πράξη είναι δικαιολογημένο να κρατάμε μια πισινή.Με αυτά τα δεδομένα η μη απόκτηση κεντρικού αμυντικού αποτελεί ρίσκο αφού υπάρχει και η αστάθμητη παράμετρος των τραυματισμών. Το μόνο που μπορεί να μετριάσει ενδεχόμενα αμυντικά προβλήματα είναι η επιστράτευση του Μοραϊς εάν και εφόσον αυτό κριθεί απόλυτα απαραίτητο. Και πάλι όμως αυτό θα γίνει με κόστος στη μεσοαμυντική λειτουργία έστω και αν εικάζεται ότι ο μέσος που θα αποκτηθεί θα είναι του επιπέδου των δυο Πορτογάλων (Μοράις- Πίντο).
Πάντως η απουσία τέταρτου καθαρόαιμου κεντρικού αμυντικού δεν είναι κάτι νέο για τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνει το ρόστερ κάθε χρόνο ο Γιοβάνοβιτς. Και πέρσι τα δεδομένα ήταν τα ίδια με τους Κόντη, Ζόρζ και Ολιβεϊρα να αρχίζουν τη χρονιά και στη συνέχεια να προστίθεται ο Κακά λόγω της αποχώρησης του πρώτου. Η μεγάλη διαφορά τότε ήταν ότι η ραχοκοκαλιά της αμυντικής γραμμής ήταν δουλεμένη ενώ δεδομένη ήταν και η ποιότητα του Ζορζ στο κέντρο της άμυνας, έστω και αν υπήρχε το ερωτηματικό του αν θα έβγαζε τη χρονιά χωρίς πολλούς τραυματισμούς.