Όταν η νίκη είναι μονόδρομος

Δόξα σοι ο Θεός, φέτος χορτάσαμε και με το παραπάνω τα διθυραμβικά άρθρα που μιλούν για τις επιτυχίες της ομάδας μας. Ακούσαμε για τις υπερβάσεις του ΑΠΟΕΛ , για το μοντέλο ομάδας προς παραδειγματισμό, για σοβαρότητα και επαγγελματισμό και πάει λέγοντας. Κατά τα ψέματα, ο καθένας από εμάς απολαμβάνει να ακούει και να διαβάζει τα λόγια τα μεγάλα για την ομάδα μας. Πόσο μάλλον όταν αυτά συνδυάζονται με ανεπανάληπτες επιτυχίες και μοναδικές εμπειρίες. Έρχεται όμως κάποια στιγμή σε όλη αυτή την μαγευτική ευθεία του ενθουσιασμού, που συναντάμε κατάμουτρα το σήμα του μονόδρομου. Που σημαίνει ότι όσο ξέφρενο και να ήταν το ταξίδι, όσο γρήγορα και αν οδηγούσαμε, όσο εύκολα και αν προσπερνούσαμε τους υπόλοιπους, έφτασε η στιγμή που οι επιλογές μας μειώνονται. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η επιλογές του ΑΠΟΕΛ όχι απλά μειώνονται, αλλά δεν υπάρχει πέραν από μια και μοναδική. Αυτή της νίκης. 

Όταν λοιπόν δεν έχεις την πολυτέλεια της επιλογής εναλλακτικής κατεύθυνσής, όταν ο μόνος δρόμος που μπορεί να σε οδηγήσει στον προορισμό σου είναι μονόδρομος και όταν για να φτάσεις πρώτος στον στόχο σου πρέπει υποχρεωτικά να προσπεράσεις όλα τα εμπόδια που θα συναντήσεις στην τελική ευθεία, τότε το μόνο που σου απομένει είναι να οδηγήσεις στον δρόμο αυτό.

Ο δρόμος αυτός την Κυριακή ονομάζεται οδός «Νίκης». Είναι ο δρόμος που ενώνεται στην συνέχεια με την Λεωφόρο «Πρωταθλήματος» και αυτός με την σειρά του μας βγάζει στον αυτοκινητόδρομο του «Τσιάμπιονς Λινγκ».

Η οδός «Νίκης» είναι μονόδρομος. Είναι γνωστός σε μας ο δρόμος αυτός, μιας και τα τελευταία χρόνια οδηγήσαμε μέσα από αυτόν πολλές φορές. Οι υπόλοιποι για να ταξιδεύσουν σε αυτόν ακόμα χρειάζονται GPS.

Βάλτε μπρος την μηχανή και πάμε για άλλο ένα ταξίδι.