apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Λίγες μέρες μετά την ισοπαλία με τον Ολυμπιακό το κλίμα στην ομάδα μας ήταν περίπου όπως το σημερινό. Ο κόσμος ή τουλάχιστον η πλειοψηφία του βρισκόταν σε πλήρη διάσταση με το επίσημο ΑΠΟΕΛ σε σχέση με την απόδοση της ομάδας αλλά και το βαθμό αντίδρασης τους στα όσα συνέβαιναν. Θέσαμε τότε κάποια ερωτήματα στην προσπάθεια μας να εντοπίσουμε αν ο κόσμος είναι αχάριστος ή απαιτητικός. Ερωτήματα που και σήμερα είναι το ίδιο επίκαιρα. Σήμερα είναι καλή αφορμή να σας παραπέμψουμε ξανά στο σχετικό κείμενο:
Αν κάποιος πέρσι μας ρωτούσε αν προτιμούμε να μπούμε ξανά στους ομίλους του Champions League ή να κατακτήσουμε δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα, ελάχιστοι θα επέλεγαν το δεύτερο. Θα γίνουμε όμως και πιο παραστατικοί. Αν προ δεκαετίας μας πρότειναν να δούμε τον ΑΠΟΕΛ στους ομίλους με κόστος την μη κατάκτηση πρωταθλήματος για 6-7 χρόνια, οι περισσότεροι θα αποδέχονταν την πρόταση!
Τα δεδομένα όμως αλλάζουν και κάτω από συγκεκριμένες περιστάσεις αλλάζουν και οι προσδοκίες μας. Η απρόσμενη τεράστια επιτυχία στο Champions League μας έκανε να μην θέτουμε όρια επιτυχίας στην ομάδα μας. Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη αρνητικό, αφού οι απαιτητικοί οπαδοί μας βλέπουν ότι ενώ η ομάδα έχει τεράστιες δυνατότητες και έχει μαγέψει τους πάντες, τείνει να παρουσιάζει διαφορετικά πρόσωπα στις δύο διοργανώσεις που συμμετέχει.
Η ανάγκη κατάκτησης του 2ου συνεχόμενου πρωταθλήματος δεν πρέπει να παρουσιάζεται ως η κατάκτηση απλά άλλου ενός τίτλου στην ιστορία μας, ανάμεσα στους πολλούς που πρόκειται να κατακτήσουμε στο μέλλον. Ούτε να θυσιάζεται στον βωμό μιας επικείμενης ευρωπαϊκής επιτυχίας. Η κατάκτηση το 2ου συνεχόμενο πρωταθλήματος είναι ένας διαχρονικός πόθος για κάθε ΑΠΟΕΛίστα. Είναι ένα κατόρθωμα, που η μη ολοκλήρωση του εδώ και δεκαετίες, μας έχει δημιουργήσει μια τεράστια εμμονή.
Βλέποντας την καλύτερη ομάδα στην ιστορία του ΑΠΟΕΛ να χάνει έδαφος στον δρόμο για την επίτευξη αυτού του στόχου, κάθε ένας από εμάς προβληματίζεται. Σε μια ΑΠΟΕΛίστικη χρονιά που έχει ήδη γραφτεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία του Ελληνικού αθλητισμού, αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να συνεχίσουμε να την επιχρυσώνουμε με περισσότερα καράτια επιτυχιών.
Γιατί θυμόμαστε όλοι το 1995-96; Επειδή ο ΑΠΟΕΛ ξεπέρασε τον εαυτό του έκανε το νταμπλ σε ποδόσφαιρο και καλαθόσφαιρα και με αήττητη πορεία στο πρωτάθλημα. Γιατί λαμπιρίζουν ανάμεσα στους υπόλοιπους δεκάδες άλλους της ιστορίας μας και τους κατατάσσουμε ως ξεχωριστούς; Είναι ακριβώς για τον ίδιο λόγο που οφείλουμε να τερματίσουμε την φετινή χρονιά με όσο το δυνατό πιο πολλούς τίτλους και αναμνήσεις.
Η μια επιτυχία φέρνει την άλλη και η όρεξη μας για κατακτήσεις δεν πρέπει να περιορίζεται σε ευρωπαϊκές επιτυχίες ή σε ντόπιες. Η κυριαρχία σε μια χώρα δεν κτίζεται με εναλλάξ κατακτήσεις τίτλων που διασφαλίζουν την βιωσιμότητα του σωματείου αλλά με συνεχόμενες και ακόρεστες επιτυχίες που στέλλουν το σωματείο σε άλλο επίπεδο, στερώντας ταυτόχρονα το δικαίωμα από οποιαδήποτε άλλη ομάδα να γευτεί την ικανοποίηση της επιτυχίας.
Αν δούμε το παρόν, ως το σκαλοπάτι για ένα λαμπρό μέλλον, τότε σε μερικά χρόνια θα βλέπουμε την φετινή χρονιά και θα θυμόμαστε από πού ξεκίνησαν όλα για να φτάσουμε στην Γαλαζοκίτρινη Αυτοκρατορία.
