Ακόμα συζητείται ανάμεσα στους οπαδούς μας το ότι χάθηκε η καλύτερη ευκαιρία να κερδίσουμε την Αελ μέσα στην έδρα της και να γίνουμε το φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Η ευκαιρία του Σολάρι, η πάσα που δεν έδωσε ποτέ ο Τρισκόφσκι στο Χαραλαμπίδη, η κεφαλιά του Αλμέιδα και χίλια δυο βασανίζουν το μυαλό οπαδών και όχι μόνο. Η κουραστικά πολυδιαφημισμένη Αελ παρουσιάστηκε πιο αγχωμένη από ποτέ, ο ΑΠΟΕΛ διαβασμένος και αποφασισμένος αλλά δεν ήταν αρκετό. Έλειπε το πιο σημαντικό πράγμα που ήταν το γκολ. Για να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση το γκολ λείπει γενικά φέτος από την ομάδα μας και το πληρώνουμε πολύ ακριβά. Και τώρα τι;
Το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο είναι να δηλώνουμε ότι θέλουμε 2 νίκες οι οποίες μας εξασφαλίζουν τη δεύτερη θέση και στην καλύτερη περίπτωση το πρωτάθλημα! Ο ΑΠΟΕΛ δεν έχει υπέρ του τις πιθανότητες για το στοιχειωμένο Back to Back αλλά η διοίκηση δηλώνει το αυτονόητο. Ο βαθμός δυσκολίας του εγχειρήματος είναι μεγάλος, όχι γιατί Ομόνοια και Ανόρθωση είναι καλύτερες ομαδες αλλά γιατί όπως δηλώνει κατά καιρούς ο Γιοβάνοβιτς η ομάδα είναι στα όρια της.
Δεν είναι της ώρας να αναλύσουμε τους λόγους που όλοι στον Αρχάγγελο βρίσκονται ή έχουν ξεπεράσει τα όρια τους και πως η διαχείριση μπορούσε να ήταν διαφορετική. Η τελευταία πρόκληση που έχουν είναι να βρουν τις ψυχικές δυνάμεις που θα τους βοηθήσουν να πετύχουν δυο ακόμα νίκες. Όσο παράξενο και αν ακούεται ο ΑΠΟΕΛ της έχει τρομερή ανάγκη. Και τα συμφέροντα του ΑΠΟΕΛ είναι κοινά με των ποδοσφαιριστών ανεξαρτήτως του αν κάποιοι δεν ξέρουν αν θα βρίσκονται στον Αρχάγγελο και τον άλλο μήνα.