apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Οι πολλές απουσίες και όχι μόνο οδήγησαν στις τελευταίες δυο αγωνιστικές τον Δώνη στο να εγκαταλείψει τη διάταξη 4-4-2 προτιμώντας το 4-3-3. Η απόφαση του φαίνεται να μην σχετίζεται μόνο με τις πολλές και σημαντικές απουσίες αλλά και με το γεγονός ότι ψάχνει να βρει τον τρόπο με τον οποίο η ομάδα θα λειτουργήσει καλύτερα και να προκύψει η γνωστή βελτίωση. Το 4-3-3 ή αυτό που κάποιοι αποκαλούν ρόμβο δεν είναι κάτι νέο στον φετινό ΑΠΟΕΛ. Ο αρχικός σχεδιασμός της ομάδας ή και ο προσανατολισμός του Δώνη ήταν σε αυτή τη διάταξη έστω και αν στην πορεία εγκαταλείφθηκε. Πρέπει να θυμίσουμε ότι στους προκριματικούς αγώνες του Champions League αλλά και σε εγχώριους όπως αυτόν του Super Cup αλλά και κάποιους στα αρχικά του πρωταθλήματος ο ΑΠΟΕΛ αγωνίστηκε με αυτή τη διάταξη.
Ήταν αγώνες όμως όπου η συγκεκριμένη διάταξη και απόδοση της ομάδας κρίθηκε ως προβληματική και στην πορεία εγκαταλείφθηκε. Το θεωρητικό πλεονέκτημα του 4-3-3 σχετίζεται με την μεσαία γραμμή αφού η παρουσία 3 παικτών δημιουργεί συνθήκες κυριαρχίας. Στην περίπτωση μας είναι η λογική με την οποία μπορεί να αξιοποιηθεί καλύτερα και ο Γκόμες ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν είναι ακραίος έστω και αν οι ανάγκες τον έχουν οδηγήσει αρκετές φορές στη συγκεκριμένη θέση.
Το πρόβλημα στην περίπτωση της ομάδας μας στις λίγες φορές που δοκιμάστηκε το 4-3-3 με τις διάφορες παραλλαγές του και με τα άτομα που επιλέχθηκε δεν λειτούργησε σωστά. Το τρίο Μοράις, Βινίσιους και Γκομές δεν μπόρεσε να παίξει τον καταλυτικό ρόλο που θα έπρεπε τόσο επιθετικά και κυρίως στο αμυντικό κομμάτι όπου το βάρος έπεσε στον πρώτο.
Υπάρχει επίσης ένα διαχρονικό θέμα με τους ακραίους επιθετικούς αφού αν εξαιρέσουμε τον Αλωνεύτη που έχει ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό στυλ που λειτουργεί καλύτερα στο 4-4-2 οι υπόλοιποι που κλήθηκαν να αγωνιστούν στα άκρα έχουν διάφορα θέματα.
Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα είναι πράγματα που γνωρίζει ο Δώνης και θα πρέπει να τα διαχειριστεί με τρόπο που θα αποδειχτεί σωστός.
Σχετικό θέμα:
