Η συχνότητα με την οποία έρχονται οι βαθμολογικές απώλειες φανερώνουν τις αγωνιστικές αδυναμίες της ομάδας μας και δημιουργούν έντονο προβληματισμό. Ο ΑΠΟΕΛ βρίσκεται πλέον στην 7η θέση της βαθμολογίας μαζί με τη Δόξα. Απέχουμε οκτώ ολόκληρους βαθμούς από την κορυφή και με τους παραδοσιακούς και μη ανταγωνιστές μας να βρίσκονται πιο ψηλά από εμάς. Ο Δώνης δηλώνει αισιόδοξος επικαλούμενος σταθερή βελτίωση και πως η διακοπή που θα έρθει μετά την Αλκή θα βοηθήσει την ομάδα να επανέλθει. Μακάρι τα πράγματα να εξελιχθούν τόσο καλά όσο επιχειρεί να τα παρουσιάσει ο προπονητής μας αλλά με τα όσα βλέπουμε εδώ και μήνες δικαιούμαστε να έχουμε τις επιφυλάξεις μας. Οι επιθετικές επιδόσεις του ΑΠΟΕΛ είναι τραγικές. 8 τέρματα σε 8 αγώνες είναι ένα στατιστικό που αποτυπώνει τη γύμνια της ομάδας μας και την απουσία παικτών που να ξέρουν την τέχνη του γκολ.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι η κατάσταση δεν μπορεί να διορθωθεί σε μεγάλο και ουσιαστικό βαθμό με τους υφιστάμενους παίκτες. Ο Δώνης το ξέρει, σε ιδιωτικές συζητήσεις το έχει παραδεχτεί και το ζητούμενο είναι να μπορέσει να κάνει μια διαχείριση μέχρι τον Ιανουάριου που θα κρατήσει την ομάδα σε τροχιά τίτλου. Τροχιά από την οποία κινδυνεύει να εκτροχιαστεί έστω και αν υπάρχει μια σταθερή βελτίωση.
Δεν θέλουμε και ούτε είναι της ώρας να ανοίξουμε το κεφάλαιο μεταγραφικής ενίσχυσης το οποίο έχει προεκτάσεις και με το ότι η παρούσα διοίκηση αδυνατεί πλέον να επιτελέσει το έργο της.
Τα αμυντικά λάθη είναι η άλλη πτυχή του προβλήματος που μέχρι στιγμής «σκοτώνει» τις όποιες προσπάθειες για άμεση και ραγδαία βελτίωση. Και πάλι τίθεται θέμα ποιότητας και ικανοτήτων των παικτών ή τουλάχιστον κάποιων αφού τα λάθη που γίνονται δεν φαίνεται να σχετίζονται με θέματα προσαρμογής ή κούρασης.
Με αυτά τα δεδομένα κανείς δεν μπορεί να αισθάνεται άνετα αφού η μάχη του Δώνη είναι δύσκολη και πιθανών άνιση. Όσον αφορά τις ευθύνες για το κατάντημα για το πώς και γιατί φτάσαμε στο κατάντημα αυτό η εύκολη και επιφανειακή λύση είναι να τα φορτώσουμε όλα στον πρώην προπονητή.