Τι γενική συνέλευση έχει ανάγκη ο ΑΠΟΕΛ;

Παρόλο που το παρελθόν δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας θέλουμε να πιστεύουμε ότι η σημερινή συνέλευση δεν θα είναι όπως τις άλλες. Πάνε να γίνουν συνήθεια η θεατρικού χαρακτήρα γενικές συνελεύσεις όπου η εκάστοτε διοίκηση περιορίζεται σε επιφανειακή και επιλεκτική ενημέρωση προς τους μετόχους ενώ οι μεγαλοπαράγοντες στο ακροατήριο καταπίνουν τη γλώσσα τους και με το που φεύγουν γίνονται και πάλι λαλίστατοι. Σαν αποτέλεσμα όλων αυτών ο κόσμος απορεί πως και γιατί καταφέραμε δυο χρόνια μετά τον θρίαμβο των 8 του Champions League να βρισκόμαστε σήμερα σε αυτό το χάλι. Που πήγαν τα 40 και βάλε εκατομμύρια ευρώ, διερωτώνται όσοι έχουν πρόθεση να κριτικάρουν τη διοίκηση… Πληρώσαμε τα χρέη των προηγούμενων και τα πριμ του Γιοβάνοβιτς και των παικτών απαντούν εμμέσως πλην σαφώς οι διοικούντες και ο περίγυρος τους…

Ο ΑΠΟΕΛ βρίσκεται εδώ και καιρό σε εμπόλεμη κατάσταση της οποία τα βαθύτερα αίτια δεν είναι ουσιώδη. Το πώς και γιατί συμβαίνει αυτό επιχειρούμε να το εξηγήσουμε στη στήλη Πίκος Απίκος. Πέραν όμως από το αχρείαστο και βασανιστικό ερώτημα του ποιος πρέπει να πιστωθεί επικοινωνιακά και άλλως πως τη χρυσή τετραετία, υπάρχουν σοβαρά θέματα που κλονίζουν το οικοδόμημα του ΑΠΟΕΛ.

Η απουσία οράματος, στρατηγικής, στοιχειωδών κανόνων εταιρικής διακυβέρνησης, διαφάνειας σε θέματα εμπορικών συμφωνιών και γενικότερης οικονομικής διαχείρισης είναι διαχρονικά προβλήματα που πλέον θέτουν σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα της εταιρείας ΑΠΟΕΛ.

Η διοίκηση Ερωτοκρίτου ως η πλέον πετυχημένη είχε για μεγάλο χρονικό διάστημα τη δυνατότητα να κάνει κάποιες τομές που θα μας επέτρεπαν να δημιουργήσουμε τις βάσεις για αυτό που θέλαμε και δεν καταφέραμε. Να ξεφύγουμε. Ακόμα και αυτό το να ξεφύγουμε αποτελεί σημείο αντιπαράθεσης αφού υπάρχουν αυτοί που λένε ότι δεν έπρεπε να υπάρχει ποτέ τέτοια απαίτηση..

Η προσοχή όλων θα στραφεί σήμερα στην παράδοση της προεδρίας από τον Ερωτοκρίτου στον Πετρίδη, με τους υποστηρικτές του καθενός να στήνουν τη δική τους παράσταση. Η ουσία όμως είναι ότι δεν φαίνεται να υπάρχει διάθεση από πολλούς για την επανεκκίνηση που έχουμε ανάγκη και θα μας οδηγήσει έξω από το αδιέξοδο που βρισκόμαστε. Ίσως αυτό να συμβαίνει γιατί δεν πιάσαμε πάτο ακόμα.