Τεχνικός Διευθυντής: η μόδα ξανάρχεται;

Με αφορμή την αποχώρηση Γιοβάνοβιτς επανήλθε στην επικαιρότητα το θέμα του τεχνικού διευθυντή. Το timing δεν είναι τυχαίo αφού συγκεκριμένοι κύκλοι επιχειρούν να στείλουν το μήνυμα ότι ο λόγος που η εταιρεία δεν προχώρησε μέχρι σήμερα στην πρόσληψη ενός τεχνικού διευθυντή ήταν ο συγκεντρωτισμός του πρώην προπονητή μας. Η διοίκηση ακολουθεί τη γνωστή τακτική του να μην σχολιάζει το κατά πόσο προτίθεται να δημιουργήσει τη θέση τεχνικού διευθυντή και στο αν πράγματι ο Λούκας Χατζηλούκας ήταν ο εκλεκτός της. Εμείς θα ανοίξουμε εκ νέου το κεφάλαιο τεχνικός διευθυντής σε μια προσπάθεια να θέσουμε κάποια δεδομένα αφού είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχουν διαφορετικές αντιλήψεις για το ρόλο που πρέπει να επιτελεί το άτομο που εργοδοτείται στη συγκεκριμένη θέση.

Τι είναι ο τεχνικός διευθυντής;

Υπό κανονικές συνθήκες, ο τεχνικός διευθυντής σε μία ομάδα είναι η αρχή και το τέλος της. Αυτός οργανώνει το σκάουτινγκ , προχωρά στις επαφές για μεταγραφές κι ανανεώσεις συμβολαίων κάνει τις διαπραγματεύσεις, φροντίζει για την σωστή λειτουργία του ποδοσφαιρικού τμήματος, ελέγχει τον προπονητή και όλους όσοι έχουν σχέση με τη δουλειά στο γήπεδο και στα αποδυτήρια.

Στις ανεπτυγμένες ποδοσφαιρικά χώρες ο τεχνικός διευθυντής επιτελεί τον πιο πάνω ρόλο για αυτό και θεωρείται παντοδύναμος. Ο ρόλος του αν και συγκεκριμένος διαφέρει από χώρα σε χώρα, ανάλογα με  τις δομές των ομάδων και των πρωταθλημάτων.

Στην Αγγλία για παράδειγμα οι προπονητές είναι στην ουσία και τεχνικοί διευθυντές, ενώ σε χώρες όπως την Ολλανδία και το Βέλγιο δεν έχουν το δικαίωμα να υποδείξουν στον προπονητή τι πρέπει να κάνει σε θέματα μεταγραφών, τακτικής, χρησιμοποίησης και αξιολόγησης παικτών.

 

Η γκρίζα γραμμή στις κάτω χώρες δεν ισχύει σε Γαλλία και Γερμανία όπου οι τεχνικοί διευθυντές ελέγχουν και καθορίζουν τα πάντα (ακόμα και την ώρα έναρξη της προπόνησης) με τον εκάστοτε προπονητή να προσαρμόζεται στα δεδομένα.

Όπως πάντα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις όπως στην περίπτωση της Ρεάλ Μαδρίτης όπου ναι μεν υπάρχουν οι τεχνικοί διευθυντές οι οποίοι όμως ζουν κάτω από τη σκιά και τα θέλω του προέδρου.

Οι τεχνικοί διευθυντές είναι συνήθως παλιοί ποδοσφαιριστές οι οποίοι έχουν γνώση της αγοράς και διασυνδέσεις που τους επιτρέπουν να διεκπεραιώνουν αποτελεσματικά την εργασία τους. Οι ίδιοι ωστόσο απαξιώνουν συχνά τη δράση τους αφού αρκετοί από αυτούς εκμεταλλεύονται τις επαφές που αποκτούν και στη συνέχεια αποκαλύπτεται ότι λειτουργούν σε συνεργασία με μάνατζερ παικτών και προπονητών δημιουργώντας εύλογες απορίες στις διοικήσεις των ομάδων που τους είχαν εμπιστευθεί .

Χρειάζεται ο ΑΠΟΕΛ τεχνικό διευθυντή;

Με βάση τις πιο πάνω παραδοχές ο Φοίβος Ερωτοκρίτου καλείται να αποφασίσει αν ο ΑΠΟΕΛ χρειάζεται τεχνικό διευθυντή. Η απάντηση στο ερώτημα δεν μπορεί να εξαρτάται από τη φιλοσοφία του εκάστοτε προπονητή αλλά από τον τρόπο με τον οποίο θέλει να λειτουργήσει η εταιρεία ΑΠΟΕΛ.

Είμαστε έτοιμοι να εκχωρήσουμε υπερεξουσίες σε ένα άτομο και πόσο εύκολα μπορεί να βρεθεί το άτομο αυτό;

Πως δικαιολογείται η ύπαρξη ενός τεχνικού διευθυντή όταν καταργήθηκε η θέση του σκάουτερ ο οποίος έχει σαφώς λιγότερο καθοριστικό ρόλο στον σχεδιασμό της ομάδας;

Μπορεί να συνυπάρξει ο τεχνικός διευθυντής με τον Πάουλο Σέρτζιο ο οποίος κατέστησε σαφές ότι θέλει να έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο σε θέματα μεταγραφών;

Η άποψη μας

Ο ΑΠΟΕΛ δεν είναι έτοιμος να εκχωρήσει τα δικαιώματα και τις εξουσίες που απορρέουν μέσα από τα καθήκοντα ενός τεχνικού διευθυντή. Το star system του κυπριακού ποδοσφαίρου θέλει τον πρόεδρο ή έναν διοικητικό να κάνει κουμάντο. Στην καλύτερη περίπτωση ο ρόλος του τεχνικού διευθυντή επιτελείται από τον προπονητή εφόσον αυτός πείσει ότι έχει αυτή τη δυνατότητα. Η περίπτωση του Κρόιφ και το μοντέλο που εφαρμόστηκε περιστασιακά στην Αεκ ήταν η εξαίρεση του κανόνα.

Με αυτά τα δεδομένα τα όσα διαρρέουν από πλευράς ΑΠΟΕΛ για σκέψεις εργοδότησης ενός τεχνικού διευθυντή είναι ανέφικτα πλάνα είτε επιδιώξεις ανθρώπων που δεν κατέχουν το αντικείμενο.