apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς επιχειρεί τις τελευταίες δυο αγωνιστικές να δοκιμάσει εκ νέου τη λειτουργικότητα της διάταξης 4-4-2 και τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα κρίνονται κατά την άποψη μας ικανοποιητικά. Πρόκειται για ένα τρόπο παιχνιδιού που δεν δουλεύτηκε αρκετά κατά την περίοδο της προετοιμασίας ενώ όταν ενσωματώθηκε στην ομάδα ο Αλμειδα οι ευρωπαϊκές υποχρεώσεις ήταν προ των πυλών, γεγονός που λειτούργησε αποτρεπτικά.
Με την έναρξη των υποχρεώσεων στο πρωτάθλημα ο Γιοβάνοβιτς προτίμησε τη διάταξη με Σολάρι και Αλμειδα ως επιθετικό δίδυμο, στους αγώνες με Ερμή και Παραλίμνι. Η απόδοση της ομάδας δεν ήταν η αναμενόμενη και η ήττα από την ΕΝΠ ήταν η καλύτερη αφορμή για να επιστρέψουμε στο πιο οικείο 4-5-1 ή 4-2-3-1 όπως προτιμούν να το διαχωρίζουν κάποιοι. Η ανετοιμότητα του Σολάρι, η απουσία του Μαρσίνιο και γενικότερα το ότι η ομάδα δεν ρόλαρε έφεραν την αλλαγή πλάνων που οδήγησε στην τριάρα επί της ομόνοιας. Πολλοί θεώρησαν ότι το ΑΠΟΕΛ θα έμενε με τη συγκεκριμένη διάταξη η οποία χαρακτηρίστικε από κάποιους ως η αγαπημένη του προπονητή μας.
Ο ίδιος με κάθε αφορμή επισυμαίνει ότι δεν υπάρχει εμμονή σε οποιοδήποτε τρόπο παιχνιδιού και πως το όποιο σύστημα προσαρμόζεται αναλόγως των διαθέσιμων ποδοσφαριστών αλλά και του αντιπάλου. Εναντίον της Πέγειας και της Δόξας ο Ιβάν προτίμησε και πάλι το 4-4-2 δίνοντας εκ νέου τη δυνατότητα στους παίκτες του να δείξουν αν μπορούν να το εφαρμόσουν σωστά. Η πεντάρα στην Πέγεια έδειξε ότι η μεσοεπιθετική γραμμή δούλεψε σωστά ενώ αμυντικά πήραμε εκ νέου άριστα.
Εκεί που δοκιμαστήκαμε πραγματικά και ίσως ο προπονητής να μπήκε εκ νέου σε σκέψεις ήταν στον αγώνα με τη Δόξα. Το ασφυκτικό πρέσιγκ του αντιπάλου έκανε δύσκολη τη ζωή των Μοραίς και Πίντο, οι οποίοι δεν μπορούσαν να πάρουν μπάλα και κατ΄επέκταση να ενώσουν τις τρείς γραμμές. Η πίεση μεταφέρθηκε στα δύο άκρα με τον Μαντούκα να παίρνει αρκετές προσπάθειες οι περισσότερες από τις οποίες ήταν αποτελεσματικές γεγονός που τον κατέδειξε ως τον κορυφαίο της ομάδα μας.
Οι Σολάρι και Αλμέιδα αναπόφευκτα δεν πήραν τις μπαλιές που ήθελαν και αυτό τους ανάγκασε να επιστρέφουν πολύ πίσω, έτσι ώστε να βοηθήσουν στο κουβάλημα της μπάλας. Οι δυο Λατίνοι προσπαθούν πάντως και δείχνουν ότι μπορούν να συνυπάρξουν αφού επιδιώκουν να έχουν καλούς συνδυασμούς, τους οποίους είδαμε στον αγώνα με τη Δόξα.
Η συνέχεια θα μας δείξει πως θα αξιοποιήσει καλύτερα ο προπονητής την πληρότητα και ποιότητα της μεσοεπιθετικής μας γραμμής λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Τρισκόφσκι εντυπωσιάζει, ο Νεκτάριος δίνει λύσεις όποτε κληθεί, ο Μαρσίνιο είναι σχεδόν έτοιμος και ο Μίρο αποφασισμένος να μας τρελάνει!
