Η πρόκριση του ΑΠΟΕΛ στους ομίλους του Champions League αποτελεί το highlight της προπονητικής καριέρας του Δώνη ο οποίος μέσα σε 10 μήνες πέτυχε πράγματα που ίσως να μην μπορέσουν ποτε κάποιοι συνάδελφοι του. Το επίτευγμα αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία αν αναλογιστεί καποιος οτι ο Ελλαδίτης προπονητής παρέλαβε μια ομαδα με χίλια δυο προβλήματα εντός και εκτος αγωνιστικού χώρου. Ειναι καλό και σωστό να θυμούνται τωρα που είμαστε στα αστέρια οτι είναι ο Πάουλο Σερτζιο που εφερε στον ΑΠΟΕΛ τους Αμορίν, Βινισιους και Σιερινταν αλλά ηταν επίσης αυτός που υπό την ευθύνη του και την ανοχή- ανυπαρξία της διοίκησης οδηγηθήκαμε στο αδιέξοδο.
Ο Δώνης λοιπόν είτε αρεσει είτε οχι παρέλαβε χάος και κατάφερε να οδηγήσει τον ΑΠΟΕΛ στην κατάκτηση του νταμπλ και στους ομίλους του champions league. Οπως κάθε προπονητής ετσι και ο Δώνης εχει τα μειονεκτήματα του. Αυτό που τον κάνει ξεχωριστό όμως και μέχρι στιγμής επαιξε καταλυτικό ρόλο είναι η ικανότητα του να προσαρμόζεται στις περιστάσεις και να διορθώνει τα λάθη του. Μετά την προβληματική εμφάνιση στο Ελσίνκι είδαμε έναν διαφορετικό ΑΠΟΕΛ στον επαναληπτικό ενώ η αποθέωση της σωστής προετοιμασιας και λειτουργίας του πλάνου έγινε ψες στον πιο καθοριστικό αγώνα της χρονιάς.
Ο Δώνης είναι τυχερός και το αναγνωρίζει αφού η διοίκηση Πετρίδη του παρέχει όλα τα εφόδια για να μπορεί να δουλεύει με τον τρόπο που θέλει κατι που στην Ελλάδα δεν μπορει να θεωρείται δεδομένο.
Η νεα πρόκληση για το προπονητικό τιμ είναι η διαχείριση του ρόστερ με τροπο που να μπορέσουμε να εχουμε μια αξιοπρόσεκτη παρουσία στους ομίλους και παράλληλα να κατακτήσουμε το τριτο συνεχόμενο πρωτάθλημα. Πρόκειται για ενα στόχο με μεγάλο βαθμό δυσκολίας που το άπειρο σε αυτό το επίπεδο προπονητικό μας τιμ θα πρεπει να διαχειριστεί με αποτελεσματικότητα ετσι ώστε να μας κάνουν να μην μπορούμε να μουρμουρούμε για σχεδόν τίποτε!