apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Η ιστορία του Λεάλ αλλά και το πώς μέσα σε δυο μήνες έφυγε ως αποτυχημένος πρέπει να αποτελέσει ένα case study για τη διοίκηση Πετρίδη. Πρόκειται για μια περίπτωση παίκτη που κρίθηκε από τους υποτίθεται καταλληλότερους και αρμοδιότερους ως ο παίκτης πάνω στον οποίο θα χτιζόταν η επιθετική γραμμή του ΑΠΟΕΛ που είχε ως βασικότερο στόχο την είσοδο του στους ομίλους του Champions League.
Όπως μας ενημέρωσε τότε ο Μαντούκα στις γραπτές δηλώσεις που πλέον το κυνηγούν «όταν το όνομα του κατατέθηκε σε εμάς, ο προπονητής τον έθεσε ως πρώτη επιλογή για την θέση του επιθετικού περιοχής εκφράζοντας την σιγουριά για την επιλογή του κατά 100%». Ο προπονητής λοιπόν αλλά και ο διευθυντής ποδοσφαίρου έκριναν ότι ο Αφρικανός είχε όλα τα εχέγγυα για να σηκώσει το βάρος..
Ήταν τόση η βεβαιότητα που ο Μαντούκα ζήτησε και εξασφάλισε ένα ποσό κοντά στις 80 χιλιάδες ευρώ το οποίο πληρώθηκε η ομάδα του στις Αραπιές προκειμένου να τον απελευθερώσει. Το πιο εξωφρενικό εκ των υστέρων ήταν και το ακόλουθο που μας αποκάλυψε τότε ο διευθυντής ποδοσφαίρου «ήταν μια δύσκολη μετεγγραφή αφού προσπαθούσαμε να την ολοκληρώσουμε για διάστημα ενός τουλάχιστον μήνα. Ο ποδοσφαιριστής πείστηκε ότι ο ΑΠΟΕΛ θα μπορούσε να αποτελέσει την αγωνιστική επιλογή για να επιστρέψει στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και να αγωνιστεί στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και να μπορέσει έτσι να δείξει την αγωνιστική του αξία»
Εξήντα μέρες μετά ο ΑΠΟΕΛ με έναν παράξενο και ανακουφιστικό τρόπο μπόρεσε να ξεφορτωθεί τον Λεάλ! Ο παίκτης που από την ημέρα της απόκτησης του χαρακτηρίστηκε ως Πίου από τους προπονητές κερκίδας θα συνεχίσει σε μια μικρομεσαία ομάδα της Πορτογαλίας. Δικαιολογημένα οι οπαδοί μας απορούν πως την είδε ο προπονητής της συγκεκριμένης ομάδας.
Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι μεγαλύτερο και αφορά τα κριτήρια και την κρίση του εκάστοτε προπονητή ή και τεχνικού διευθυντή που εργοδοτεί ο ΑΠΟΕΛ. Ασφαλώς και θα υπάρξουν αποτυχημένες μεταγραφές αλλά η συγκεκριμένη αγγίζει μάλλον ξεπερνά τα όρια και αποτελεί πρόκληση.
Τουλάχιστον ο Μαντούκα όφειλε να γνωρίζει καλύτερα τις ανάγκες και ιδιαιτερότητες του ΑΠΟΕΛ. Ο διευθυντής ποδοσφαίρου γνωρίζει πολύ καλά πως ένας Αίλτον μπορεί να απογειώσει την ομάδα αλλά και πως ένας Μπουντιμίρ μπορεί να τα τινάξει όλα στον αέρα.
Η στελέχωση της επιθετικής γραμμής ήταν καταδικασμένη εκ προοιμίου. Ο Πιέρος είναι ένας περιφερειακός επιθετικός που είχε και θα έχει υποστηρικτικό ρόλο, ενώ η προσθήκη δυο επιθετικών χωρίς παραστάσεις από ομάδες επιπέδου και απαιτήσεων ΑΠΟΕΛ έκανε ένα επικίνδυνο μείγμα του οποίου τα αποτελέσματα φάνηκαν πολύ νωρίς.
Ουδείς αλάνθαστος λοιπόν αλλά θα πρέπει η ιστορία του Λεάλ να αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγή. Η πρόσληψη Κετσπάγια απλοποιεί τα πράγματα αφού πάμε πίσω σε ένα συγκεντρωτικό μοντέλο όπως αυτό επί Γιοβάνοβιτς, το οποίο με τη σειρά του πάλι εγκυμονεί κινδύνους!
