apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Εδώ και καιρό πιστώνουμε τον προπονητή και τις επιλογές του με τον χρόνο που ζητά έτσι ώστε να χτιστεί το νέο ΑΠΟΕΛ. Θα συνεχίσουμε να το κάνουμε αλλά δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε κάποια πράγματα αφού πλέον έχουμε ένα καλό δείγμα γραφής για τα νέα αποκτήματα και την ομάδα γενικότερα. Το συμπέρασμα που προκύπτει και για το πόσο ασφαλές ή όχι είναι θα το δείξει ο χρόνος, είναι ότι ο Γιοβάνοβιτς ελέγχεται για συγκεκριμένες επιλογές του με πιο χαρακτηριστικές αυτές των Ζουέλα και Μπόρδα. Πέραν αυτών όμως υπάρχουν και άλλα σοβαρά θέματα που σχετίζονται με τη διστακτικότητα να δοθεί ένα τέλος στην υπόθεση Σολάρι αλλά και την μη απόκτηση ενός αμυντικού χαφ που θα μπορέσει να βοηθήσει πραγματικά τους Πίντο και Μοράις.
Ας τα δούμε όλα λίγο πιο λεπτομερώς όμως..
Τρομάζει ο Ζουέλα, φώς στην άκρη του τούνελ για Μπόρδα Η μεγαλύτερη πρόκληση για τον Γιοβάνοβιτς ήταν ή εξακολουθεί να είναι το χτίσιμο της νέας αμυντικής τετράδας. Αν για τον Σέρχιο η γενική εικόνα είναι ικανοποιητική και για τον Κλουκόφσκι θεωρούμε ότι θα ανταποκριθεί, εκεί που εστιάζεται το πρόβλημα είναι στο γνωστό δίδυμο. Ο Γιοβάνοβιτς επέλεξε μετά από το περίφημο κοσκίνισμα τους Ζουέλα και Μπόρδα με τον πρώτο να αφήνει μέχρι στιγμής εκτεθειμένο τον προπονητή για την επιλογή του. Και ο Μπόρδα ξεκίνησε το ίδιο άσχημα αλλά πιστώνεται με τις φιλότιμες προσπάθειες του και τη σταδιακή βελτίωση. Το νέο αμυντικό δίδυμο δυσκολεύεται αφάνταστα να κάνει τα απολύτως απαραίτητα με αποτέλεσμα η αμυντική μας γραμμή να παρουσιάζει κενά ακόμα και απέναντι σε ομάδες περιορισμένων δυνατοτήτων γιατί τέτοιες ήταν αυτές που αντιμετωπίσαμε μέχρι στιγμής στην Ευρώπη.
Μακάρι ο Ζουέλα να είναι μια νέα περίπτωση Μοράις (τραγικός και αυτός τους πρώτους μήνες) ή και να παρουσιαστεί καλύτερος αλλά μέχρι στιγμής δεν ανταποκρίνεται σε αυτά που αναμένουν όλοι. Ο Αγκολέζος που μπορεί να αγωνιστεί και ως αμυντικός χαφ δείχνει τόσο πελαγοδρομημένος που δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι αν μετακινηθεί λίγο πιο μπροστά θα αναγεννηθεί αλλά θα αναμένουμε.
Η επικείμενη απόκτηση Καρυπίδη αναμένεται να βελτιώσει την εικόνα της ομάδας κάτι που θα συμβεί σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό αν καταφέρει να επιστρέψει πίσω σύντομα και ο Ολιβέιρα. Μέχρι τότε όμως έχουμε καιρό.
Πίντο και Μοράις και μετά το χάος
Είμαστε υπερβολικοί με κάποιους χαρακτηρισμούς αλλά έτσι μας αξίζει. Γράψαμε αρκετές φορές τους τελευταίους μήνες για την προσπάθεια που γίνεται από πέρσι για να έρθει ικανός αμυντικός χαφ. Ο Γιάχιτς έφυγε στου δρόμου τα μισά χωρίς να πείσει και εκ τότε ψαχνόμαστε. Ο Σόουζα απλά δεν μπορεί ενώ η προσπάθεια που έγινε με τον Ομπότο δεν καρποφόρησε.
Το πρόβλημα στο κέντρο της άμυνας ανάγκασε τον Γιοβάνοβιτς να στραφεί στον Καρυπίδη έτσι οι Πίντο και Μοράις «απαγορεύεται» να τραυματιστούν ή να μην έχουν καλή απόδοση.
Όσο και αν δεν το παραδέχονται οι υπεύθυνοι με αυτά τα δεδομένα ο Σόουζα δείχνει να είναι περιττός αφού στερεί από την ομάδα τη δυνατότητα απόκτησης ενός αμυντικού χαφ που θα πλαισιώνει τους Πίντο και Μόραις.
Και η φαρσοκωμωδία
Τέλος είναι και η φαρσοκωμωδία Σολάρι για την οποία γράψαμε επανειλημμένα. Ο παίκτης παραμένει στο ρόστερ απλά γιατί υπάρχει μια απαράδεχτη πλέον αναβλητικότητα από πλευράς διοίκησης και προπονητή. Ο παίκτης είναι η εσχάτη λύση στη γραμμή κρούσης ενώ το κλίμα στον Αρχάγγελο για τον Αργεντινό είναι βαρύ.
Αν ο Σολάρι παραμένει στο ρόστερ και λόγω της γνωστής μας δυστοκίας στο να βρούμε παίκτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά το επιθετικό πρόβλημα θα γίνει ακόμα πιο έντονο φέτος. Θυμίζουμε ότι πέρσι το ΑΠΟΕΛ πέτυχε 20 λιγότερα τέρματα από ότι πριν 2 χρόνια όταν κατέκτησε το πρωτάθλημα.
