Σε αναζήτηση του United Spirit

Στην αρχή, η πληροφορία για την πιθανή ένταξη του Σβαϊνστάιγκερ στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μπορεί να έμοιαζε παράλογη. Ενας κλασικός Γερμανός της κλασικότερης γερμανικής ομάδας, με όλα τα χαρακτηριστικά του γερμανικού ποδοσφαίρου, τι δουλειά μπορεί να έχει σε μια κλασική αγγλική ομάδα; Αν το σύγχρονο ποδόσφαιρο ήταν μόνο ζήτημα των εθνικών χαρακτηριστικών, θα είχε βάση το ερώτημα.

Ομως δεν είναι. Κυρίως διότι πολύ δύσκολα μπορεί να αναζητήσει κάποιος εθνικά χαρακτηριστικά σε ένα ομογενοποιημένο ποδόσφαιρο. Μετά είναι και το άλλο. Ομάδες όπως η Μπάγερν και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν ανήκουν πια σε χώρες. Είναι επιχειρήσεις, brand names με παγκόσμια απήχηση. Για την αύξηση των εσόδων τους απευθύνονται πλέον σε αγορές έξω από τα σύνορα της χώρας τους. Επί του συγκεκριμένου.

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ εδώ και χρόνια αναζητά έναν ποδοσφαιριστή ο οποίος θα εκφράζει πρώτα απ’ όλα το «πνεύμα, τη νοοτροπία της Γιουνάιτεντ», αυτό που οι ανθρωποι της ομάδας αποκαλούν «United Spirit». Εναν ποδοσφαιριστή που θα εκφράζει τη δύναμη, την αγωνιστικότητα και την έκφραση υπεροχής της ομάδας, όπως προκύπτει από την ιστορία της. Αυτή η ιστορία έχει δύο μεγάλα προπονητικά παραδείγματα για τον τρόπο που αξιοποίησαν και θεμελίωσαν αυτή τη «νοοτροπία» της Γιουνάιτεντ.

Τον Μπάσμπι και τον Φέργκιουσον. Και οι δύο επιδίωξαν να έχουν στην ομάδα τους μία προσωπικότητα τέτοια, που θα μπορούσε να ενσαρκώνει αυτό που αργότερα θα γίνει γνωστό σαν «the United spirit». Ο Μπάσμπι στην πρώτη του περίοδο που έκλεισε με την τραγωδία του Μονάχου, ποντάρισε πάνω στον Ντάνκαν Εντουαρντς ενώ στη δεύτερη που έκλεισε με τον θρίαμβο του «Γουέμπλεϊ» το ’68 απέναντι στην Μπενφίκα, στήριξε την ομάδα του πάνω στον Μπόμπι Τσάρλτον.

Απαράλλαχτα, ο Φέργκιουσον στην πρώτη του περίοδο βασίστηκε πάνω στον Καντονά, ενώ στη δεύτερη πάνω στον Ρόι Κιν. Πολλοί μπορεί να αναρωτηθούν για το ποιος είναι ο παίκτης-πυλώνας γύρω από τον οποίο έχει βασίσει την ομάδα του ο Φέργκιουσον, σε αυτό που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως τρίτη περίοδος παρουσίας του Σκωτσέζου στον πάγκο των «κόκκινων διαβόλων». Κοιτώντας την ιστορία της ομάδας της Μάντσεστερ, νομίζω ότι εύκολα θα διακρίνει κάποιος τον ποδοσφαιριστή που ενσάρκωσε -και μετέδωσε στους υπόλοιπους- την αρετή του «United Spirit». Και πρόκειται, φυσικά, για τον Ράιαν Γκιγκς. Στην τελευταία διετία του Σκωτσέζου στον πάγκο της Γιουνάιτεντ, αυτόν τον ρόλο τον έπαιξε -εξ ανάγκης του Φέργκιουσον κυρίως- ο Ρούνεϊ, χωρίς να μπορεί να τον υπηρετήσει. Ο Σβαϊνστάιγκερ, κατά τη γνώμη μου, θα μπορούσε θαυμάσια να το κάνει.

Οι τέσσερις τύποι παικτών

Κάποτε ένας προπονητής μού είπε ότι υπάρχουν τέσσερις τύποι ποδοσφαιριστών. Ο πρώτος κάνει μόνο τη δουλειά του, ακολουθώντας τις βασικές τακτικές οδηγίες. Τον ενδιαφέρει να κερδίζει μόνο σε προσωπικό επίπεδο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι καλός ποδοσφαιριστής, π.χ. ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Ο δεύτερος τύπος κάνει τη δουλειά του και κατανοεί καλά τι θέλει να πετύχει η ομάδα του, π.χ. ο Μπλιντ της Γιουνάιτεντ. Ο τρίτος τύπος ποδοσφαιριστή έχει παίκτες που μπορούν να επιβάλουν ένα ύφος παιχνιδιού και να υποστηρίξουν ένα αγωνιστικό σύστημα. Ποδοσφαιριστές, όπως ο Τσάβι, ο Πίρλο, ο Γιάγια Τουρέ. Στον τέταρτο τύπο βρίσκει -με δυσκολία- ποδοσφαιριστές που δεν επιβάλλουν μόνο το ύφος, αλλά αναγνωρίζουν στο παιχνίδι τους συμπαίκτες τους που δυσκολεύονται ή είναι εκτός φόρμας και τους βοηθούν. Οπως ο Σβαϊνστάιγκερ που έχει ανάγκη η Γιουνάιτεντ.