Η ολοκλήρωση της ημιτελικής φάσης του κυπέλου επιβεβαίωσε τις προβλέψεις και ξεκαθάρισε επίσης ποιες ομάδες θα πάνε Ευρώπη, με την Ανόρθωση να νιώθει ανακουφισμένη από τη στιγμή που αποκλείστηκε η Αεκ. Εδώ και μέρες ακούμε και διαβάζουμε του κόσμου τα σενάρια όσον αφορά την τελική κατάταξη των ομάδων. Κάποια από αυτά είναι τραβηγμένα έως και σατανικά και άλλα πιο κοντά στην κυπριακή πραγματικότητα. Μετά και την ισοπαλία μας στο Τσίρειο ζούμε την άχαρη διαδικασία και καθημερινότητα του να ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν εξαρτώνται από εμάς. Για πολλούς το πρωτάθλημα έχει κριθεί για αυτό και οι σχετικές απόψεις που διαβάζουμε και ακούμε οι οποίες επικεντρώνονται πλέον στην επόμενη μέρα. Υπάρχουν όμως και αυτοί που αρνούνται να συμβιβαστούν με την απώλεια και αναμένουν να εξανεμιστούν ή να υλοποιηθούν οι μαθηματικές ελπίδες.
Το Σάββατο ίσως ξεκαθαρίσουν όλα εκτός και αν επιβεβαιωθεί εκείνη εκτίμηση του Φοίβου Ερωτοκρίτου ότι τα πάντα θα κριθούν στη τελευταία αγωνιστική. Δεν υπάρχει λόγος να μιλήσουμε για σενάρια. Το τι είναι σημαντικό να τονίσουμε είναι πως όλοι τρέμουν με το ενδεχόμενο να κατακτήσει ο ΑΠΟΕΛ το πρωτάθλημα και αυτό καθορίζει τις αποφάσεις προέδρων, προπονητών, παικτών και οπαδών των υπολοίπων ομάδων.
Ότι και να συμβεί ο ΑΠΟΕΛ έχει τρομερή ανάγκη να επικεντρωθεί στους δικούς του αγώνες και κυρίως σε αυτόν με τον μισητό μας αντίπαλο. Η Ομόνοια δεν μας κέρδισε φέτος αλλά αυτό δεν μας διασφαλίζει βαθμολογικό κέρδος το Σάββατο. Η διαφορά ποιότητας πρέπει να επιβεβαιωθεί και πάλι μέσα στο γήπεδο και για να γίνει αυτό θα πρέπει οι παίκτες να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις.
Η απαρτία στον Αρχάγγελο είναι σημαντική αλλά δεν αρκεί. Ίσως να καταντά κουραστικό αλλά οι νίκες απαιτούν ετοιμότητα από όλους και κυρίως τους παίκτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Δεν θα σταματήσουμε λοιπόν να λέμε ότι μας λείπει ο καλός Αλμείδα, ο αποτελεσματικός Σολάρι και ο δημιουργικός Τρισκόφσκι έστω και αν το γκολ είναι θεωρητικά υπόθεση όλης της ομάδας.