apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Τις Τετάρτες μας κάνει περήφανους και τις Κυριακές να αισθανόμαστε ντροπή. Αυτός είμαι μέχρι στιγμής ο φετινός ΑΠΟΕΛ που κορύφωσε την τάση του να παρουσιάζει δυο εντελώς διαφορετικά πρόσωπα σε Ευρώπη και Κύπρο. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια κερδίσαμε την Πόρτο και σήμερα προκλητικά αδιάφοροι δεχτήκαμε τη δεύτερη φετινή ήττα στο πρωτάθλημα από τη νεοφώτιστη Σαλαμίνα. Άψυχο, ασύνδετο και χωρίς αγωνιστικό πλάνο που θα του επέτρεπε να έχει βαθμολογικό κέρδος παρουσιάσει τον ΑΠΟΕΛ ο Γιοβάνοβιτς. Η Σαλαμίνα ήθελε τη νίκη περισσότερο και κατάφερε να φτάσει σε αυτή με σωστή τακτική αφού αμύνθηκε σωστά ενώ στις αντεπιθέσεις της ήταν επικίνδυνη. Με τις λιγότερες δυνατές αλλαγές παρέταξε την ομάδα ο Γιοβάνοβιτς αφού πέραν των τραυματιών τον μόνο ποδοσφαιριστή που επέλεξε να ξεκουράσει ήταν τον Πουρσαϊτίδη. Έτσι ο Αλεξάνδρου επανήλθε στο αριστερό άκρο της άμυνας με τον Σολωμού να παραμένει στο δεξί. Ο Κακά επανήλθε στο αρχκό σχήμα δίπλα από τον Ολιβεϊρα, ενώ λίγο πιο μπροστά ήταν οι Πίντο και Μοραίς στο γνωστό τους ρόλο. Στον Μπελάϊτ ανατέθηκε ο ρόλος του οργανωτικού μέσου έχοντας σαν στηρίγματα στα δυο άκρα της μεσαίας γραμμής τους Χαραλαμπίδη και Μαντούκα με τον Σολάρι στην κορυφή της επίθεσης αφού η διάταξη αυτή τη φορά ήταν 4-5-1.
Ο αγώνας στα πρώτα λεπτά είχε αναγνωριστικό χαρακτήρα και για τις δύο ομάδες αφού η μπάλα γυρόφερνε στο χώρο του κέντρου και τους παίκτες μας να προσπαθούν να βρουν τρόπους να εκδηλώσουν οργανωμένες επιθέσεις. Πολύ νωρίς φάνηκε οτι θα βλέπαμε το σκηνικό που είχαν και οι προηγούμενοι αγώνες πρωταθλήματος με την ομάδα μας να δυσκολεύεται να οργανωθεί σωστά και να απειλήσει.
Η Σαλαμίνα αμυνόταν μαζικά αλλά στις αντεπιθέσεις της ήταν επικίνδυνη με την Σαλαμίνα να καταφέρνει να κρατά την άμυνα μας στη πρίζα. Η μπάλα μας τιμώρησε πολύ νωρίς αφού στο 12 μετά από γυριστό σουτ του Σολάρι η μπάλα σταμάτησε στο δοκάρι και στην επόμενη φάση δεχτήκαμε τέρμα.
Στο 14 μετά από αντεπίθεση ο Λεόν με ένα τεχνικό σουτ έστειλε την μπάλα στη γωνία του τέρματος του Πάρντο και το 1-0 ήταν γεγονός. Η ομάδα μας έδειξε να επηρέαζεται από τηναπρόσμενη εξέλιξη αφού για περισσότερα από δέκα λέπτα έδειξε να ψάχνεται μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Σταδιακά όμωσ μπόρεσε να κερδίσει την μάχη του κέντρου και να κρατήσει την μπάλα περισσότερο επιδιώκοντας το γκολ. Με τον Μπελαιτ να παίρνει πρωτοβουλίες η μπάλα έφτασε με καλές προϋποθέσεις στη λένε μικρή περιοχή αλλά ο Σολάρι ήταν άστοχες στην τελική του προσπάθεια με αποτέλεσμα να χαθούν 2 καλές ευκαιρίες.
Μια φάση στο 40 έδειξε ότι η ομάδα δεν είχε τη ψυχολογία που θα επέτρεπε να αποφύγουμε την ήττα όταν ο Χαραλαμπίδης μετά που πέρασε τον τερματοφύλακα αντί να επιδιώξει να σκοράρει προτίμησε το θέατρο προκειμένου να κερδίσει πέναλτι. Το αποτέλεσμα ήταν να εισπράξει μια ωραία κίτρινη κάρτα.
Στην επανάληψη η εικόνα δεν άλλαξε σε ουσιαστικό βαθμό αφού ναι μεν κρατήσαμε μπάλα αλλά ήμασταν νωθροί και ανούσιοι. Η Σαλαμίνα ήταν η ομάδα που έφτασε στο τέρμα στην πρώτη της επίθεση αλλά για καλή μας τύχη ο βοηθός υπέδειξε λανθασμένα τον Λουκμαν σε θέση οφσαιτ. Οι όποιες ατομικές ενέργειες του Μπελαϊτ δεν είχαν ουσιαστικό αποτέλεσμα αφού η ψυχή και το μυαλό των ποδοσφαιριστών ήταν αλλού.
Αναπόφευκτα οι αλλαγές του Γιοβάνοβιτς μόνο διορθωτικές δεν μπορούσαν να είναι αφού η έξοδος των Μπελαϊτ και Χαραλαμπίδη δεν έφερε τα απαιτούμενα αποτελέσματα. Η είσοδος των Ατόρνο και Μαρσίνιο δεν μπόρεσε να αλλάξει τα δεδομένα αφού ο ΑΠΟΕΛ δεν είχε καθαρό μυαλό. Ο Σολάρι δεν μπορούσε να γίνει απειλητικός και να βοηθήσει τους υπόλοιπους και το ότι δεν μπορέσαμε να αντιδράσουμε σωστά για περισσότερο από 60 λεπτά δείχνει το μέγεθος της ανυπαρξίας μας.
Το τελικό σφύριγμα του Παναγή βρήκε τους οπαδούς μας να φεύγουν από το Αμμόχωστος με σκυμμένα τα κεφάλια.
Κίτρινες: Χαραλαμπίδης
ΑΠΟΕΛ: Πάρντο, Σολωμού (80 Πουρσαϊτίδης), Αλεξάνδρου, Κακά, Ολιβεϊρα, Πίντο, Μοράις, Μαντούκα, Χαραλαμπίδης (76 Ατόρνο), Μπελαϊτ (70 Μαρσίνιο), Σολάρι
