Κάποιος που βρίσκεται κοντά στον Δώνη πρέπει να του εξηγήσει την κυπριακή παροιμία που διαλέξαμε σαν τίτλο. Δυστυχώς ο ΑΠΟΕΛ δεν ήταν πολύ διαφορετικός από προηγούμενους αγώνες πρωταθλήματος, μόνο που αυτή τη φορά ήρθε η απώλεια βαθμών έστω και αν αγωνιζόμασταν εναντίον της ουραγού. Εδώ και καιρό εντοπίζουμε ότι ο ΑΠΟΕΛ δεν πείθει και πως κάποιοι βαθμοί ήρθαν συγκυριακά λόγω της κλάσης του Μαντούκα. Αν λοιπόν θυμηθούμε αγώνες όπως αυτόν με την Αεκ, με τον Ερμή αλλά και με τον Οθέλλο θα παρατηρήσουμε ότι ο ΑΠΟΕΛ παρουσιάστηκε το ίδιο ανέτοιμος και κατώτερος των προσδοκιών. Ήταν αγώνες όπως και αυτόν με τη Δόξα όπου ο προπονητής μας ρίσκαρε σε μεγάλο βαθμό με το rotation αλλά και με συγκεκριμένες επιλογές παικτών.
Όσο κερδίζαμε στο πρωτάθλημα και παράλληλα παρουσιαζόμασταν απόλυτα συγκεντρωμένοι και μαχητικοί στο Champions League, τα προβλήματα αυτά επισκιάζονταν. Σήμερα και μετά την τραγική εμφάνιση με τη Δόξα και τον κίνδυνο να βρεθούμε στη δεύτερη θέση αν χάσουμε από τον Απόλλωνα στο Τσίρειο, όλοι κάνουν δεύτερες σκέψεις για πολλά και διάφορα.
Ο πανικός είναι ότι χειρότερο αφού ο ΑΠΟΕΛ διαθέτει τους παίκτες, τον προπονητή και τη διοίκηση που του επιτρέπουν να διαχειριστεί σωστά το πρόβλημα. Πρόβλημα που δεν είναι σημερινό αλλά χρονολογείται όπως έχουμε αναφέρει.
Χρειάζεται λοιπόν από πλευράς τεχνικής ηγεσίας περισσότερη σοβαρότητα αφού είναι ξεκάθαρο ότι πρώτα από όλους ο Δώνης και το επιτελείου του υποτιμούν τους αγώνες στο εγχώριο πρωτάθλημα. Η ανάγκη για rotation είναι λογική εφόσον αυτή γίνεται με μέτρο το οποίο φαίνεται ότι έχει χαθεί. Σαν αποτέλεσμα στέλλονται και τα λανθασμένα μηνύματα στους ποδοσφαιριστές οι οποίοι έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης.
Ιδιαίτερα παίκτες όπως οι Ντε Βινσέτι, Εφραίμ και Τζιμπούρ συνεχίζουν να κινούνται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας ενώ θα έπρεπε να ήταν μεταξύ αυτών που θα έκαναν τη διαφορά. Κάπου εδώ ξεκινούν και τα θέματα που σχετίζονται με το αγωνιστικό μέρος..