Πάρμα: Ενα όνειρο σε χαλάσματα

Η Πάρμα το 2001 βρισκόταν στη 18η θέση μεταξύ των 20 πλουσιότερων ομάδων της Ευρώπης. Τρία χρόνια μετά, θα πτωχεύσει έχοντας χρέη ύψους 167 εκατ. ευρώ. Αρκετές φορές, όταν κάποιοι θέλουν να απαξιώσουν το ποδόσφαιρο το χαρακτηρίζουν «όπιο του λαού», αποδίδοντάς του ανάλογες ιδιότητες με αυτές που απέδωσε ο Μαρξ στη θρησκεία, όταν θέλησε να απαντήσει στον Προυντόν.

Η κοινωνιολογική αυτή άποψη που θεωρεί τα αθλητικά θεάματα -και ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο- σαν μέσο που έχει σκοπό να αποτρέψει τον κόσμο από την ενασχόλησή του με τα μεγάλα και σοβαρά προβλήματα της ζωής, είναι πολύ διαδεδομένη και στις μέρες μας. Και υπάρχουν σοβαρά επιχειρήματα που την υποστηρίζουν.

Ο Εκο είχε γράψει ότι «η κοινωνία ενθαρρύνει τους ανθρώπους να μιλάνε για τα σπορ, αρκεί να μη μιλάνε για κάτι άλλο». Πάνω στο ποδόσφαιρο και συγκεκριμένα γύρω από μία ομάδα, πόλεις ολόκληρες έχουν χτίσει έναν φαντασιακό στίβο διακρίσεων για να αναπληρώσουν τις δυσκολίες ή τις ανεπάρκειες της πραγματικότητας. Μπορώ να θυμηθώ πολλές περιπτώσεις αλλά θα σταθώ σε μία, λόγω επικαιρότητας, που αφορά την ποδοσφαιρική ομάδα της Πάρμα.

Το καμάρι, η πασαρέλα που οδηγούσε στο κέντρο του κόσμου μία μικρή ιταλική πόλη 150 χιλιάδων κατοίκων, που ήταν η έδρα της Parmalat. Της μεγάλης ιταλικής πολυεθνικής εταιρείας τροφίμων (όγδοη σε μέγεθος ιταλική επιχείρηση το 2003) με 36 χιλιάδες εργαζόμενους και 200 περίπου εργοστάσια σε 30 χώρες. Η Parmalat ήταν ιδιοκτησία της οικογένειας Τάντζι (όπως και η Παλμέιρας στη Βραζιλία ) που για λόγους πρεστίζ απέκτησε και την ομάδα της πόλης της Πάρμα, για την οποία ξόδεψε περισσότερα από 300 εκατομμύρια ευρώ.

Οταν όμως ανακαλύφθηκε στα βιβλία της Parmalat μία τρύπα ύψους 10 δισ. ευρώ, η κατάρρευση της εταιρείας (που θεωρήθηκε μία από τις μεγαλύτερες εταιρικές απάτες στην ιστορία) συμπαρέσυρε και την ομάδα. Η Πάρμα που αγοράστηκε από την οικογένεια Τάνζι αμέσως μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας το 1990, έφθασε στο απόγειό της στο τέλος της δεκαετίας του ’90. Το 1999 με προπονητή τον Αλμπέρτο Μαλεζάνι, στο στάδιο «Λουζνίκι» της Μόσχας και διαιτητή τον Χιου Ντάλας, στον τελικό του ΟΥΕΦΑ, σκόρπισε με 3-0 τη Μαρσέιγ. Στην 11άδα της είχε ποδοσφαιριστές όπως οι Βερόν, Μπουφόν, Τουράμ, Ντίνο Μπάτζιο, Καναβάρο, Κρέσπο, Κιέζα, Ασπρίγια και το 2001 βρισκόταν στη 18η θέση μεταξύ των 20 πλουσιότερων ομάδων της Ευρώπης.

Τρία χρόνια μετά, θα πτωχεύσει έχοντας χρέη ύψους 167 εκατ. ευρώ. Η επιστροφή που θα πραγματοποιήσει θα είναι με βήμα αβέβαιο και πάνω σε χαλάσματα. Ετσι, από προχθές θα γκρεμιστεί στα τάρταρα της τρίτης κατηγορίας, από όπου είναι απίθανο να επιστρέψει χωρίς ένα θαύμα τα επόμενα χρόνια. Θα παραμείνει, πλέον, ένα λαμπρό παράδειγμα της ανθρώπινης απληστίας στον χώρο των σπορ.