Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, αλλά..

Το σχόλιο οποιουδήποτε για τα όσα έχουμε δει απόψε βασίζεται στο που βάζει τον πήχη των απαιτήσεων του για τον ΑΠΟΕΛ. Η ισοπαλία θεωρείται επιτυχία αφού ήρθε απέναντι σε μια ομάδα που θεωρείται της ίδια δυναμικότητας με τη δική μας έστω και αν το μπάτζετ της είναι μεγαλύτερο. Έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μας τις κακές εμφανίσεις της τελευταίας διμηνίας, την ήττα από την Αελ και τους επικίνδυνους πειραματισμούς του Σέρτζιο, το ότι αποφύγαμε την ήττα θεωρείται επιτυχία. Η αμυντικογενής τακτική που ακολούθησε η ομάδα μας έπαιξε καταλυτικό ρόλο για να έρθει η ισοπαλία αλλά και πάλι ο επικίνδυνος Αμόριν προσπάθησε να τινάξει την προσπάθεια στον αέρα. Ο Πάρντο έκανε την τεράστια απόκρουση και έδωσε το δικαίωμα στον Σέρτζιο να φύγει από το γήπεδο χειροκροτώντας.

Παρά την ισοπαλία και τον τρόπο με τον οποίο ήρθε η εικόνα του ΑΠΟΕΛ εξακολουθεί να προβληματίζει όσους βάζουν το πήχη των προσδοκιών στα επίπεδα που πρέπει. Ο ΑΠΟΕΛ τελείωσε τον αγώνα έχοντας μια τελική προσπάθεια και έδειξε να μην μπορεί να βελτιωθεί στο συγκεκριμένο τομέα.

Αποφύγαμε την ήττα στις καθυστερήσεις και το ερώτημα είναι τι άλλο πρέπει να γίνει για να παρθούν τα απαραίτητα διορθωτικά μέτρα. Ο Σέρτζιο δικαιολογημένα δηλώνει ευχαριστημένος, την ίδια στιγμή όμως που οι διαμαρτυρίες του κόσμου για την εικόνα της ομάδας απλά δεν εντάθηκαν.

Η εντύπωση που επικρατεί είναι ότι ο Σέρτζιο απλά κερδίζει χρόνο αφού η ισοπαλία κρίνεται αποδεκτή υπό τις περιστάσεις. Ούτως ή άλλως είναι η διοίκηση που κρατά την πίττα και το μαχαίρι και είναι αυτή που θα πρέπει να κρίνει αν η κατάσταση μπορεί να βελτιωθεί με τον Πάουλο Σέρτζιο στη θέση του προπονητή.