Ο πήχης κατεβαίνει χαμηλά

Η ομάδα μας πιο νωρίς από κάθε άλλη φορά την τελευταία δεκαετία βρίσκεται στο -5 από την κορυφή. Ο μέχρι στιγμής απολογισμός στο πρωτάθλημα αλλά και τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις αποτυπώνει τις μεγάλες αγωνιστικές αδυναμίες του φετινού ΑΠΟΕΛ. Με πικρία και θυμό ο κόσμος διερωτάται αν ήταν ποτέ δυνατό να κάνει κάποιος χειρότερα τα πράγματα από ότι πέρσι. Και όμως κάτι τέτοιο φαίνεται προς το παρών να είναι δυνατό. Ο αντίκτυπος του όλο αρνητικού κλίματος αντανακλάται πρωτίστως στον Πάουλο Σέρτζιο ο οποίος είναι ανεπιθύμητος πλέον για την πλειοψηφία του κόσμου. Ούτε όμως η διοίκηση Ερωτοκρίτου μπορεί να αισθάνεται άνετα με όλα όσα συμβαίνουν. Ο πρόεδρος δεν μπορεί και ούτε θέλει να επιτελέσει τον εποπτικό του ρόλο, ενώ στην πιο κρίσιμη καμπή επέλεξε να παραδώσει την αρχηγία του ποδοσφαιρικού τμήματος στον Ραφαήλ. Προηγήθηκε ένα τρίμηνο με επικοινωνιακά πυροτεχνήματα και την τρομερή ανάγκη να δείξει ότι η μετά Γιοβάνοβιτς εποχή θα ήταν ομαλή και σπουδαία.

Με αυτά τα δεδομένα ο αγώνας με τη Σαλαμίνα μπορεί να θεωρηθεί από τους καθοριστικότερους της φετινής χρονιάς. Υπό διαφορετικές συνθήκες ο ΑΠΟΕΛ θα ήταν το ακλόνητο φαβορί αλλά με τα σημερινά δεδομένα κανένας δεν αισθάνεται άνετα με το τι θα δούμε στο Αμμόχωστος. Νέα απώλεια βαθμών θα φέρει χιονοστιβάδα εξελίξεων, οπότε το ζητούμενο είναι απλά η νίκη και στη συνέχεια βλέπουμε.

Η ομάδα πάει στο Αμμόχωστος με περισσότερα αγωνιστικά προβλήματα από ότι με την Αεκ αφού εκτός πλάνων είναι ο Ντα Σίλβα ενώ αγώνα δρόμου κάνει ο Ολιβέιρα. Αν δεν προλάβει θα δούμε για πρώτη φορά αμυντικό δίδυμο τους Μπόρδα – Αμορίν.

Όπως είδαμε στον αγώνα με την Αεκ η διάθεση από πλευράς παικτών δεν αρκεί για να κερδίσουμε κάποιους αγώνες, οπότε το Σάββατο καλούνται να κρύψουν τις αγωνιστικές μας αδυναμίες. Αδυναμίες για τις οποίες δεν ευθύνονται μόνο οι παίκτες έστω και αν η απόδοση ορισμένων είναι προβληματική.