apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Η αποχώρηση του Αϊλτον Αλμέιδα από τον ΑΠΟΕΛ δημιούργησε άλλο ένα κενό πέραν από το αγωνιστικό. Αναφερόμαστε στην απουσία του «ποδοσφαιριστή αστέρι» που είχαμε από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στον Αρχάγγελο ο «μάγος». Ο καθένας μας μπορεί να έχει την δική του άποψη αν μια ομάδα χρειάζεται ή όχι να έχει στις τάξεις της έναν ή ακόμα και περισσότερους παίχτες αστέρια. Αυτό που σίγουρα θα συμφωνήσουμε όλοι, είναι ότι τουλάχιστον εμείς οι ΑΠΟΕΛίστες πάντοτε μας άρεσε να κτίζουμε σχέσεις με κάποιους ποδοσφαιριστές μεγαλοποιώντας τους, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα. Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα στην πρόσφατη ιστορία μας αλλά και αυτήν του παρελθόντος. Μουρς, Γκόκιτς, Κίπριχ, Μαρτσέλλο, Βακουφτσής, Φερναντες, Σολάρι, Μιρο είναι μερικοί από τους ξένους επιθετικούς ποδοσφαιριστές του παρελθόντος έχουν αφήσει το δικό τους στίγμα στις αναμνήσεις όλων μας.
Ο φετινός ΑΠΟΕΛ διανύει μια από τις λίγες αγωνιστικές περιόδους στην ιστορία του όπου στο ρόστερ απουσιάζει ο σούπερσταρ παίχτης. Καμιά από τις φετινές μεταγραφές, καλοκαιριού και χειμώνα, δεν έγινε με σκοπό ο παίχτης που θα έρθει να αποκτήσει την ταμπέλλα του σταρ, και ούτε για να αντικαταστήσει το κενό που άφησε ο Αλμέιδα.
Αυτό δεν είναι κατ’ανάγκη αρνητικό. Ο ΑΠΟΕΛ βαδίζει στη φετινή περίοδο ως μια ομάδα με πολλούς ποδοσφαιριστές που μπορούν να κάνουν την διαφορά, αλλά χωρίς να μπορεί κανένας να χαρακτηριστεί ο «παίχτης Αστέρι». Ο κόσμος, σε αντίθεση με τον προπονητή, ίσως να στερείτε αυτής της ανάγκης. Είναι γι’αυτό που έστω και με τα 5 λεπτά που είδαμε το Μπιτόν να ξεκίνησαν οι συγκρίσεις εκτοξεύοντας την αισιοδοξία μας από το 0 στο100 με μια μόνο κίνηση του παίχτη στο ματς.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε το εξής. Σε πολλές από τις πιο πάνω περιπτώσεις σουπερσταρ παιχτών του παρελθόντος ο ΑΠΟΕΛ είχε αρνητικό κόστος στο τέλος. Η οπαδική μετριοπάθεια είναι απαραίτητη σε κάποιες περιπτώσεις. Ειδικότερα όταν η ομάδα έχει πολύ περισσότερη ανάγκη να βελτιωθεί ως σύνολό, δεν πρέπει να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας σε ένα ή δύο καινούριους παίχτες σαν να βρήκαμε τους ατμομηχανής θεούς.
Αν θέλουμε το πρωτάθλημα, οφείλουμε να αποδεχτούμε ότι θα παλέψουμε ως σύνολο χωρίς να περιμένουμε ότι μπορούν δύο νέες μεταγραφές να τραβήξουν όλο το κουπί. Δεν μπορούν να λύσουν δια μαγείας τα αγωνιστικά προβλήματα που κουβαλούμε από την αρχή του πρωταθλήματος και είναι άδικο να τους φορτώσουμε με ένα τέτοιο βάρος.
Μόνο ο χρόνος θα δείξει αν στην πορεία κάποιοι αναδειχτούν ως παίχτες αστέρια. Προς το παρών οφείλουμε να έχουμε τις ίδιες απαιτήσεις από όλους, αλλά και να τους δίνουμε την ίδια στήριξη. Στο τέλος μπορούμε να δώσουμε και τις ανάλογες ταμπέλλες.
