Ούτε καν οπαδική παιδεία

Με τα πιο κάτω δεν αναφερόμαστε στην μεγάλη μερίδα των οπαδών μας που σε γενικές γραμμές δείχνει να έχει τα σωστά κριτήρια όσον αφορά τις υποχρεώσεις της αλλά σε μια πιο μικρή η οποία όμως είναι αρκετή για να στείλει λανθασμένα μηνύματα. Με την ολοκλήρωση της φάσης των ομίλων μπορούμε να πούμε ότι ένα από τα πολλά συμπεράσματα που προέκυψαν είναι και η έλλειψη οπαδικής παιδείας από οπαδούς μας. Δεν αναφερόμαστε σε ποδοσφαιρική παιδεία αλλά καθαρά οπαδική έτσι ώστε να μπορούμε να ενεργούμε κάτω από ένα πλαίσιο το οποίο συμβαδίζει με το ότι ο ΑΠΟΕΛ έχει ξεφύγει και συγκαταλέγεται τα τελευταία χρόνια στην ελίτ της Ευρώπης. Τα όσα εξελίχτηκαν πριν κατά τη διάρκεια και στο τέλος του αγώνα με τη Σαχταρ είναι αντιπροσωπευτικά και άξια αναφοράς αφού δείχνουν ότι σαν οπαδοί μείναμε στάσιμοι και προσκολλημένοι σε κάποια πράγματα. Αξίζει λοιπόν να αναφέρουμε τα εξής:

Παλμός κερκίδαςΣε ακόμα έναν φετινό αγώνα το ΓΣΠ δεν θύμιζε σε καμία περίπτωση την καυτή έδρα που έχουμε συνηθίσει αφού αν και υπήρχε όγκος δεν υπήρχε παλμός. Το πρόβλημα ξεκινούσε από την κερκίδα των οργανωμένων και γινόταν ακόμα μεγαλύτερο στις υπόλοιπες κερκίδες. Η ολοκληρωτική υπεροχή της Σαχτάρ δεν αποτελεί δικαιολογία αφού το ίδιο αναιμική ήμασταν και πριν τη διάρκεια του αγώνα. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά βίας η κερκίδα μας μπόρεσε να φωνάξει ολοκληρωμένο 2-3 συνθήματα.

Αποχώρηση μετά το 0-2!Παρόλο που βάλαμε και επίσημα τη σφραγίδα στο μεγαλύτερο επίτευγμα που πέτυχε ποτέ από κυπριακή ομάδα ο κόσμος άρχισε να αποχωρεί μαζικά με το που δεχτήκαμε το δεύτερο τέρμα. Καμία ανάγκη από πλευράς κόσμου να μείνει στο γήπεδο μέχρι το τελικό σφύριγμα και να χειροκροτήσει τους ποδοσφαιριστές για τα όσα μας πρόσφεραν.

Έννοια μας οι χόχοιΑσφαλώς και θέλουμε νίκη την Κυριακή αλλά αυτό δεν μπορεί να υποβαθμίζει τη σπουδαιότητα του champions league και της πρόκρισης στους 16. Για 90 λεπτά οι οπαδοί μας όφειλαν να αποσυνδέσουν τα δυο. Αντί αυτού στα τελευταία 20 λεπτά οι οργανωμένοι προσάρμοσαν το μενού τους (πανό, συνθήματα) στην ομόνοια νομιζόμενοι ότι αγωνιζόμασταν σε έναν ακόμα αγώνα πρωταθλήματος. Αναπόφευκτα στο τέλος δεν είχε κανένας κέφι να πανηγυρίσει με την καρδιά του αφού το κερασάκι στην τούρτα ήταν τα καπνογόνα για τα οποία κάναμε ειδική αναφορά χτες.