Ομόνοια Vs ΑΠΟΕΛ 1-0

Το ΑΠΟΕΛ παρουσιάστηκε σε ένα ακόμα αγώνα εναντίον της ομόνοια κατώτερο των περιστάσεων. Η τρίτη κατά σειρά ήττα από την ομάδα του Λεμονή σε διάστημα λίγων εβδομάδων έδωσε και μαθηματικά τον τίτλο στον αιώνιο μας αντίπαλο ενώ περιορίστηκαν στο ελάχιστο οι πιθανότητες μας για κατάκτηση της δεύτερης θέσης. Το όνειρο για κατάκτηση δεύτερο συνεχόμενου πρωταθλήματος δεν έγινε εφικτό ούτε φέτος έστω και να προ διμήνου δείχναμε η ομάδα που είχε τις καλύτερες προϋποθέσεις… Η πορεία στην Ευρώπη αποτελεί την καλύτερη παρηγοριά αλλά επειδή όλοι στο ΑΠΟΕΛ δεν μένουν κολλημένοι στο παρελθόν η ομάδα καλείται να κερδίσει το κύπελλο για να κλείσει θετικά η χρονιά στις εγχώριες διοργανώσεις.

Για τον αγώνα με το παράρτημα του ΑΚΕΛ ισχύουν τα ίδια που χαρακτηρίζουν την ομάδα μας όχι μόνο την τελευταία διμηνία αλλά στη συντριπτική πλειοψηφία των φετινών ντέρπι. Ασύνδετοι, προβλεπτοί, χωρίς ουσία αφού η κατοχή της μπάλας από μόνη της δεν μπορεί να φέρει ευκαιρίες ή και γκολ.

Η αλήθεια είναι ότι ξεκινήσαμε καλά τον αγώνα και ήμασταν η ομάδα που δημιούργησε την πρώτη μεγάλη ευκαιρία αλλά ο Ζεβλάκοφ με την άτσαλη κεφαλιά του έδωσε την καλύτερη αφορμή για να αρχίσουν τα μουρμουρητά στην κερκίδα.

Η ομόνοια από την άλλη ευτύχησε στην πρώτη της καλή ευκαιρία να πετύχει γκολ το οποίο στην πορεία αποδείχτηκε υπεραρκετό. Αυτό έγινε στο 16′ όταν ο Μακρίδης με κάθετη μπαλιά τρύπησε την άμυνα μας και ο Αλωνεύτης με πλασέ εκμεταλλεύτηκε την πάσα του Νταβινσόν.

Η ομάδας αν και είχε περισσότερο από ένα ημίχρονο να αντιδράσει προκειμένου να αποφύγει την ήττα, έδειξε να μην μπορεί να κάνει ακόμα και τα απαραίτητα. Νευρικό και με πολλά λάθη στις μεταβιβάσεις δεν μπορούσε με τίποτα να οργανωθεί σωστά και να γίνει απειλητικό. Ο αγώνας μπορούσε μάλιστα να τελειώσει από το πρώτο ημίχρονο όταν ο αντίπαλος σημείωσε τέρμα το οποίος όμως ακυρώθηκε λανθασμένα ως αντικανονικό.

Χωρίς και την απαιτούμενη ψυχολογία το δεύτερο ημίχρονο κύλησε με την ομόνοια να καταφέρνει εύκολα να διαφυλάσσει το υπέρ της σκορ. Ο Γιοβάνοβιτς με την επανέναρξη του αγώνα έριξε στον αγώνα τον Αλεξάνδρου στη θέση του Χαραλαμπίδη. Τίποτα δεν μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα αφού ούτε και οι ατομικές ενέργειες κάποιων παικτών δεν μπορούσαν να ανατρέψουν τα δεδομένα. Αντιπροσωπευτικό της επιθετικής μας ανυπαρξίας ήταν ότι δεν μπορέσαμε να δημιουργήσουμε ούτε μια ευκαιρία.

Με αυτά τα δεδομένα το τελικό σφύριγμα του Εβραίου διαιτητή έφερε ακόμα μια ήττα. Ο κόσμος που πίστεψε στο βαθμολογικό κέρδος δεν άντεξε τα χάλια και το προδιαγραφόμενο πανηγύρι και αποχώρησε πριν τη λήξη.

Από το ΑΠΟΕΛ ίσως να ήταν πιο χρήσιμο να πούμε ότι προβλημάτισαν με την απόδοση τους οι Γκριτσάροφ, Πίντο, Μιχαήλ, Ζεβλάκοφ και Χαραλαμπίδης παρά να προσπαθήσουμε να βρούμε διακριθέντες.

Κίτρινες: Πίντο, Παουλίστα

ΑΠΟΕΛ
Χιώτης, Κόντης, Γκριτσάροφ, Μπρούσερ, Χάτζι, Μιχαήλ, Μοράις, Πίντο, Χαραλαμπίδης (46′ Αλεξάνδρου), Κοσόφσκι, Ζεβλάκοφ