Οι προϋποθέσεις για το 4×3

Όσο υπάρχουν μαθηματικά ελπίδες για την κατάκτηση του πρωταθλήματος δεν θα σταματήσουμε να ελπίζουμε αφού η πεποίθηση και ταυτόχρονα παράπονο των οπαδών μας είναι ότι ο ΑΠΟΕΛ μπορούσε ή μπορεί για ακόμα μια μεγάλη υπέρβαση. Η προσμονή για την αγωνιστική ανάσταση και σταθεροποίηση της απόδοσης σε ψηλά επίπεδα για 4 τουλάχιστον αγώνες είναι ψυχοφθόρα για κάποιους αλλά είναι αυτή που θα επιτρέψει να ανατρέψουμε όλες τις εκτιμήσεις. Το όλο εγχείρημα έχει μεγάλο βαθμό δυσκολίας αν λάβουμε υπόψη την μέτρια παρουσία και βαθμολογική συγκομοιδή στα μέχρι σήμερα ντέρπι. Ο Γιοβάνοβιτς μιλώντας μετά τον αγώνα με την Ανόρθωση άφησε ανοικτό το παράθυρο που οδηγέι στο b2b με την προϋπόθεση να κερδίσουμε τους εναπομείναντες αγώνες.

Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο απαιτείται μια σειρά από άλλες προϋποθέσεις που σχετίζονται με το αγωνιστικό πρόσωπο και όχι μόνον..

Προσήλωση και πάθος για το απόλυτο

Μπορεί να ακούεται πολύ θεωρητικό αλλά οι παίκτες και ο προπονητής καλούνται να δείξουν με πράξεις και όχι με λόγια ότι είναι ψοφούν για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Δεν το έχουν κάνει μέχρι στιγμής σε όλους τους αγώνες με αποτέλεσμα να έρθουν στραβά αποτελέσματα όπως οι δυο ήττες από μια μέτρια ομάδα όπως η Ανόρθωση. Η προσήλωση στο Champions League αποτέλεσε καλή δικαιολογία μέχρι και προ ημερών αλλά πλέον δεν μπορεί να δικαιολογήσει την νωθρότητα και έλλειψη διάθεσης.

Αγωνιστική βελτίωση

Ο ΑΠΟΕΛ έχει σοβαρό πρόβλημα στη δημιουργία ευκαιριών ή και στο τελειώμα των φάσεων. Με αντιπάλους όπως την Αελ το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η δημιουργία ευκαιριών αφού ο τρόπος που μας αντιμετωπίζει η επίδοξη πρωταθλήτρια «ακινοτοποιεί» την μεσοεπιθετική μας γραμμή. Ότι και αν δοκίμασε στις τέσσερις αναμετρήσεις που προηγήθηκαν ο Γιοβάνοβιτς δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα και πολλά θα κριθούν στο αν θα μπορέσουμε να βρούμε το αντίδοτο στον τρόπο που μας αντιμετωπίζουν.

Απόδοση παικτών-κλειδία..

Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή του Αλμέιδα ο οποίος στους πλείστους αγώνες του πρωταθλήματος είναι σκιά του παικταρά που έκανε τον κόσμο να παραμιλά. Για να μπορέσουμε να καλύψουμε το χαμένο έδαφος και να κερδίσουμε δυο συνεχόμενες φορές την Αελ απαιτείται οι Ζόρζε, Μοράις, Πίντο, Μαντούκα, Χαραλαμπίδης, Τρισκόφσκι, Μαρσίνιο και Αλμέιδα να πιάσουν το μάξιμουμ της απόδοσης τους. Οτιδήποτε λιγότερο ίσως αποδειχτεί μοιραίο.

..Αλλά και των υπολοιπων

Η απόδοση των παικτών-κλειδιά ίσως να μην είναι αρκετή αν οι υπόλοιποι δεν μπορέσουν να ανεβάσουν την απόδοση τους και να την σταθεροποιήσουν σε ψηλά επίπεδα. Κακά, Μποαβεντούρα, Σολωμού, Ατόρνο και Σολάρι ανήκουν σε αυτή την κατηγορία και όπως γίνεται αντιληπτό είναι και αυτοί απαραίτητοι για το 4×3!

Τραυματισμοί-κάρτες

Με την ομάδα να έχει δώσει 50 και βάλε αγώνες η ψυχολιγική και σωματική κούραση είναι κάτι που υφιστάται. Ίσως όχι σε όλους και στον ίδιο αλλά είναι κάτι που ο Γς ιοβάνοβιτς και οι συνεργάτες του πρέπει να διαχειριστουν με τρόπο που να μην επηρεάσει την απόδοση της ομάδας. Πλέον πολλοί παίκτες βρίσκονται και στο όριο καρτών οπότε θα φανεί και το κατά πόσο υπάρχει το βάθος για να έρθουν οι νίκες που θέλουμε.

Αυτά σε γενικές γραμμές. Όσοι αγχώνονται με την ανάγκη να γίνουν όλα αυτά σε όλους τους αγώνες ας προσηλωθούν απλά στον επόμενο και στη συνέχεια βλέπουμε!