apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Είναι χρήσιμο να παρελθοντολογήσουμε λίγο και να θυμίσουμε κάποια από τα σχόλια που έκαναν οι οπαδοί μας κατά τη διάρκεια της πορείας του ΑΠΟΕΛ στο Champions League. Μετά από κάθε αγωνιστική όπου η ομάδα μας έκανε όλη την Ευρώπη να παραμιλά απορούσαμε και συζητούσαμε για το πώς οι στυλοβάτες της ομάδας θα παραμείνουν στο ρόστερ. Τον Αλμεϊδα μάλιστα τον θεωρούσαμε υποψήφιο για πώληση από τον Ιανουάριο ενώ στη λίστα με δεδομένη την μεταγραφή το καλοκαίρι ήταν οι Τρισκόφσκι, Πίντο και Μοράις. Αν εξαιρέσουμε μια προφορική πρόταση που ήρθε για τον Αλμεϊδα μεταξύ των αγώνων με την Λυών, το ενδιαφέρον από ομάδες του εξωτερικού παρέμεινε ως φόβος των οπαδών ή εναλλακτική λύση ρευστότητας για τους διοικούντες.
Παρόλο που κανένας δεν μπορεί να προδικάσει για το τι θα συμβεί τους επόμενους δύο μήνες τα δεδομένα δείχνουν ότι οι άθλοι των ποδοσφαιριστών δεν θα εξαργυρωθούν με δελεαστικές προτάσεις που ενδεχομένως να βάλουν σε διλήμματα διοίκηση και οπαδούς. Όταν λοιπόν μια τέτοια πορεία δεν οδηγεί σε πραγματικό ενδιαφέρον από ομάδες που αγωνίζονται σε προηγμένα πρωταθλήματα, το ερώτημα που τίθεται είναι αν πράγματι βρισκόμαστε κάτω από το μικροσκόπιο των σκάουτερς και των μάνατζερς.
Το θέμα γίνεται επίκαιρο γιατί όπως πέρσι γινόταν πολύς λόγος για την ανάγκη έγκαιρης ανανέωσης του Μοράις, έτσι και φέτος άρχισαν ήδη κάποιοι να συζητούν για το πότε πρέπει η διοίκηση να μπει στη διαδικασία διαπραγματεύσεων με τους Πίντο, Τρισκόφσκι και Αλμείδα. Όπως είναι γνωστό τα συμβόλαια τους λήγουν τον Μαϊο του 2013 και μια σχολή σκέψης υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να περιμένουμε μέχρι την υστάτη (όπως έγινε με τον Μοράις).
Το θέμα δεν είναι απλό αφού πολλά θα εξαρτηθούν από την πορεία και τα οικονομικά δεδομένα του ΑΠΟΕΛ σε ένα περίπου εξάμηνο, αφού δεν θα είναι εύκολες ανανεώσεις. Έχουμε δει και φέτος ότι όλοι οι ποδοσφαιριστές κακώς έχουν σαν σημείο αναφοράς τις οικονομικές απολαβές του Μοράις. Ένα τέτοιο όμως επιχείρημα στέκει μόνο στην περίπτωση του Πίντο..
