Ο ΑΠΟΕΛ τα τελευταία 10 χρόνια, με μικρή εξαίρεση την περσινή χρονιά, είχε ένα χαρακτηριστικό που όλοι αναγνώριζαν ότι αποτελούσε μέρος των επιτυχιών της ομάδας. Αυτό δεν είναι άλλο από το στοιχείο της ομοιογένειας. Η ομάδα μας με ένα κορμό βασικών ποδοσφαιριστών που βρίσκονταν χρόνια στην ομάδα και γνώριζαν ο ένας το παιχνίδι του άλλου, μπορούσε εύκολα να ενσωματώνει νέους παίχτες και να τους «εμβολιάζει» με το στυλ παιχνιδιού της ομάδας. Μοναδική εξαίρεση η περσινή χρονιά στην οποία η συνταγή δεν έδεσε και τόσο πολύ. Η φετινή χρονιά θα έχει ακόμα μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας στο να κτιστεί η απαιτούμενη ομοιογένεια. Και αυτό γιατί εκτός από τις πολλές προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ, η «παλιά φρουρά» καλείται να αφομοιώσει και την νέα αγωνιστική φιλοσοφία που θέλει να δώσει στον ΑΠΟΕΛ ο Πάουλο Σέρτζιο.
Ένα θετικό χαρακτηριστικό των φετινών μεταγραφών είναι το γεγονός ότι εκτός από τον Sheridan οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές είναι ισπανόφωνοι. Σε συνάρτηση με το γεγονός ότι ο προπονητής μιλά τη δικιά τους γλώσσα, αλλά και άπταιστα αγγλικά, το πρόβλημα της επικοινωνίας εκμηδενίζεται. Ένα ακόμα πλεονέκτημα είναι το γεγονός ότι στην παλιά φουρνιά του Αρχαγγέλου, υπάρχουν ήδη πολλοί ισπανόφωνοι που θα βοηθήσουν τους νεοφερμένους να προσαρμοστούν εύκολα και να τους εμπεδώσουν την ΑΠΟΕΛίστικη νοοτροπία.
Τα τελευταία χρόνια και παρόλο που όλες οι ομάδες γνώριζαν πολύ καλά το στυλ παιχνιδιού του ΑΠΟΕΛ, δεν κατάφερναν να βρουν τον τρόπο να το αντιμετωπίσουν. Ο λόγος ήταν απλά ότι η ομάδα μας αποτελούσε ένα συμπαγές σύνολο στο οποίο κάθε ποδοσφαιριστής γνώριζε με κλειστά τα μάτια που είναι ο συμπαίχτης του και πώς θα συμπεριφερθεί.
Η ομοιογένεια κτίζεται μέσα από τα παιχνίδια και τον χρόνο. Αυτό είναι ένα στοιχείο που γνωρίζει πολύ καλά ο Πάουλο Σέρτζιο και δικαιολογημένα επέλεξε να βάλει στο πρόγραμμα προετοιμασίας 7 φιλικά. Η ομοιογένεια του νέου ΑΠΟΕΛ είναι αναμφίβολα μια παράμετρος στην οποία η ομάδα μας είχε επενδύσει τα περασμένα χρόνια και πέτυχε αρκετά. Το ίδιο θα πρέπει να γίνει και με τον νέο προπονητή.