Να κάνουμε το μειονέκτημα, πλεονέκτημα.

Όσοι βρέθηκαν την περασμένη Κυριακή στο Αντώνης Παπαδόπουλος επιβεβαίωσαν για ακόμη μια φορά πως στα εκτός έδρας παιχνίδια η κερκίδα μας μεταμορφώνεται όσον αφορά παλμό και πάθος. Το γεγονός αυτό είναι απόλυτα λογικό. Ο κόσμος που εξασφαλίζει εισιτήριο για τους αγώνες αυτούς είναι η μερίδα των οπαδών μας που είναι διευθετημένοι να κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να στηρίξουν τον ΑΠΟΕΛ σε ένα αγώνα ζωτικής σημασίας, όπως και αυτόν με τους  μαθητές την Κυριακή. Το  για πολλούς μειονέκτημα τις λιγοστής ποσότητας εισιτηρίων που μπορούν να εξυπηρετήσουν τους οπαδούς του ΑΠΟΕΛ σε έκτος έδρας παιχνίδια, μετατρέπεται σε πλεονέκτημα στην κερκίδα προς την ομάδα μας. Οι οπαδοί που παίρνουν εισιτήριο γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι ο αγώνας θα κριθεί και από την δική τους συμμετοχή και συμβολή στο παιχνίδι. Πωρώνονται, παθιάζονται και ξέρουν ακριβώς τι περιμένει η ομάδα από αυτούς.

Ένα τέτοιο ματς είναι και αυτό με τους χόχους το ερχόμενο Σαββάτο. Σε τέτοιους αγώνες που καθορίζουν και την κατάκτηση του πρωταθλήματος σε μεγάλο βαθμό δεν υπάρχει χώρος για φιλάθλους. Στην Νότια κερκίδα του ΓΣΠ υπάρχει χώρος μόνο για οπαδούς που το λέει η καρδιά και η ψυχή τους. Το Σαββάτο στο γήπεδο δεν πάμε για να δούμε ποδόσφαιρο. Έχουμε ρόλο να επιτελέσουμε και θα πρέπει όσοι εξασφαλίσουν εισιτήριο για το ματς με τους χόχους να το κατανοήσουν.

Δεν καθόμαστε λεπτό στις καρέκλες, ενώνουμε φωνές, υψώνουμε τα χεριά και γινόμαστε ένα. Ξέρουμε πολύ καλά τον δικό μας ρόλο. Θα πρέπει έστω και την υστάτη να ξυπνήσουμε τον οπαδισμό όλων όσων θα φιλοξενήσουν οι πορτοκαλί στην κερκίδα τους το Σαββάτο για να μπορέσουμε να δώσουμε στην ομάδα μας αυτό κάτι που της στερήσαμε κατά την διάρκεια του πρωταθλήματος.

Μπορούμε εύκολα να κάνουμε δική μας έδρα το ΓΣΠ το ερχόμενο Σαββάτο. Έχουμε την ψυχολογία, την κάβλα, την πώρωση, την περηφάνια, τον εγωισμό και το πάθος να στείλουμε πίσω στα ερμάρια τους τα αρνιά που ξύπνησαν και θέλουν Ευρώπη.