Νίκη για ευνόητους λόγους

Το τελευταίο οκταήμερο ήταν δύσκολο για την ομάδα μας αφού τα όσα έγιναν εντός αλλά και εκτός αγωνιστικού χώρου φανέρωσαν μια σειρά από προβλήματα που μας ταλανίζουν. Το κοινό σημείο επαφής όλων είναι ότι η ομάδα μέσα από τα καλά αποτελέσματα θα μπορέσει να μας βγάλει από τη νέα κρίση και αυτό είναι το ζητούμενο σήμερα. Μετά την ήττα από την Αελ η νίκη στο σημερινό αγώνα είναι μονόδρομος για ευνόητους λόγους. Κάθε αγώνας έχει τις σκοπιμότητες του και στα μέσα της εβδομάδας είδαμε τον ΑΠΟΕΛ να παίζει όπως οι μικρομεσαίες ομάδες της Κύπρου προκειμένου να πάρει το ζητούμενο στο Ισραήλ. Τα δεδομένα στο σημερινό αγώνα με την Αεκ είναι πολύ διαφορετικά αφού στις εγχώριες διοργανώσεις η ομάδα οφείλει να κερδίζει.

Το πλάνο του Σέρτζιο θα προσαρμοστεί εκ νέου έτσι ώστε τα άτομα που θα αποτελούν την εντεκάδα να έχουν την ικανότητα να επιτεθούν με τρόπο που θα φέρει τα γκολ που θέλουμε για τη νίκη. Ο Πορτογάλος είναι απρόβλεπτος και δυστυχώς τις περισσότερες φορές αυτό γίνεται με αρνητικό τρόπο. Παρόλα αυτά ο κόσμος (στο βαθμό που μπορεί) κάνει υπομονή.

Αν επιχειρήσουμε να μπούμε στο μυαλό του Σέρτζιο θα λέγαμε ότι η επιστροφή του Γκόμες στην 11αδα είναι η φυσική επιλογή έτσι ώστε να υπάρχει στον άξονα ένας παίκτης με πιο οργανωτικά-καθήκοντα. Όπως είδαμε και στο Ισραήλ ότι η επιλογή των Αλωνεύτη και Χαραλαμπίδη στα δυο άκρα με τον Γκονσάλβες στην κορυφή δεν αρκεί.

Το ζητούμενο για την μεσοεπιθετική μας γραμμή είναι να μπορέσει να λειτουργήσει όπως θέλει ο προπονητής. Έχει γίνει πολύς λόγος για την παλιομοδίτικη τακτική των γεμισμάτων από την άμυνα προς τους ακραίους ή τον Σιέρινταν, κάτι που επηρεάζει παίκτες όπως ο Μοράις. Η ομάδα προσπαθεί ακόμα να αφομοιώσει ένα τρόπο ανάπτυξης που ως κάποιο βαθμό στηρίζεται στην ικανότητα των αμυντικών να βοηθήσουν στην οργάνωση κάτι όμως που δεν μας βγαίνει μέχρι στιγμής.

Μέχρι στιγμής το 4-1-4-1 με τις όποιες παραλλαγές του δεν έδωσε στην ομάδα την επιθετικό ώθηση που θα ήθελε και δεν αποκλείεται να δούμε και διαφοροποίηση του με τους Σιερίνταν και Ίσμα να παίζουν μαζί σε μια διάταξη 4-4-2.

Η αμυντική συμπεριφορά της ομάδας μας είναι το άλλο θέμα που απασχολεί έστω και αν με τον τρόπο που παίξαμε στο Ισραήλ διαφυλάξαμε το μηδέν παθητικό. Ο Αμορίν είναι εδώ και καιρό ο αδύναμος κρίκος και η προσδοκία όλων είναι να μείνει στον πάγκο. Ο Μπόρδα πήρε άριστα στον αγώνα με την Μακάμπι οπότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να συνεχιστεί κάτι που δεν αποδίδει.

Ερωτηματικό υπάρχει και για τον παίκτη που θα επιλέξει ο Σέρτζιο για να καλύψει το αριστερό άκρο της άμυνας. Ο Ντα Σίλβα ήταν από την πρώτη στιγμή λύση ανάγκης και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του, στους τελευταίους δυο αγώνες φανερώθηκε η δυσκολία που αντιμετωπίζει. Με αυτά τα δεδομένα ίσως δούμε τον Καπράλ βασικό.