Μπορούσαμε καλύτερα;

Η πρώτη ανάγνωση του αγώνα στη Δανία μας άφησε μια γλυκόπικρη γεύση. Όπως είπε και ο προπονητής μας αν ρωτούσαν οποιονδήποτε πριν τον αγώνα αν θα ικανοποιούσε μια νίκη με 1-2 θα δήλωνε σούπερ. Ο ΑΠΟΕΛ μέχρι και το 88 διατηρούσε το ακόμα πιο σημαντικό 0-2 ενώ είδε και τον Λεάλ να χάνει την πιο σπουδαία ευκαιρία του αγώνα όταν δέκα λεπτά πριν έστειλε την μπάλα έξω στο ανεπανάληπτο τετ-α-τετ.

Δεν πρέπει όμως να βλέπουμε μονόπλευρα τον αγώνα αφού μια πιο λογική προσέγγιση δείχνει ότι το σκορ που εξασφαλίσαμε είναι πολύ καλό. Ο ΑΠΟΕΛ του πρώτου ημιχρόνου απέκτησε το τεράστιο προβάδισμα σχεδόν από το πουθενά. Χωρίς να μπορέσει να οργανωθεί όπως θα ήθελε εκμεταλλεύτηκε δυο εύκολα λάθη των γηπεδούχων για να πάρει προβάδισμα στο σκορ. Ασφαλώς και για να σκοράρει μια ομάδα πρέπει ο αντίπαλος να κάνει λάθη αλλά στην προκειμένη αυτά μπορούν να χαρακτηριστούν ως μη αναμενόμενα.

Ο Ντε Βινσέτι έδειξε την κλάση του και φαίνεται ότι θα οδηγήσει για ακόμα μια φορά την ομάδα μας στα play offs αν δεν αυτοκτονήσουμε στον επαναληπτικό…

Η εικόνα του δευτέρου ημιχρόνου είναι αυτή που αναγκάζει τους πάντες να παραμείνουν προσγειωμένοι αφού η ομάδα και η διαχείριση από πλευράς Πασιένσια προβλημάτισαν. Η ομάδα όχι μόνο οπισθοχώρησε αλλά είχε μια παθητική στάση που επέτρεψε στη Μίντιλαντ να κυριαρχήσει πλήρως.

Οι αλλαγές του Πασιένσια δεν βοήθησαν ενώ το ότι ο Στίλιτς κρίθηκε για ακόμα μια φορά μη ικανός ή και έτοιμος να βοηθήσει δεν μπορεί παρά να δημιουργεί ερωτήματα.

Στο διάστημα αυτό η πρωταθλήτρια Δανίας έχασε ξεκάθαρες ευκαιρίες για γκολ και είναι για αυτό που το γκολ στο 88 δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη.