Μπορούμε εάν…

Ως ανώμαλη προσγείωση στην πραγματικότητα μπορεί να θεωρηθεί το αποτέλεσμα του χτεσινού αγώνα αφού σε αντίθεση με τις εκτιμήσεις όλων μας ο ΑΠΟΕΛ έμεινε στο 0-0 με την Σλόβαν και η πρόκριση πλέον θα κριθεί και επίσημα στην έδρα των Σλοβάκων. Έδρα που γράφουμε εδώ και μέρες ότι δεν είναι καυτή αλλά αυτό δεν σημαίνει και πολλά πράγματα αν η ομάδα μας δεν παρουσιαστεί κατά πολύ καλύτερη σε σχέση με τον πρώτο αγώνα. Και πιο τυχερή ήταν η άλλη παράμετρος που τόνισε μεταξύ άλλων ο Γιοβάνοβιτς στις δηλώσεις του ψες αφού δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάνουμε ευκαιρίες εντός ή εκτός όπως αυτές των Κόντη και Αλμέιδα. Ο προπονητής μας τόνισε την καλή αμυντική λειτουργία που είχαμε και η οποία δεν επέτρεψε στους Σλοβάκους να γίνουν απειλητικοί, αλλά υποβάθμισε το ότι η μεσοεπιθετική λειτουργία μας για περισσότερο από ένα ημίχρονο ήταν προβληματική. Αυτό έγινε φανερό και από τις δικές του προσπάθειες να αλλάξει τα δεδομένα, αρχικά με εσωτερικές αλλαγές και στη συνέχεια με την είσοδο των Αλμέιδα και Μαρσίνιο.

Ο ΑΠΟΕΛ σωστά επιδίωξε αρχικά να διασφαλίσει το μηδέν παθητικό κάτι που κατάφερε σχετικά εύκολα αφού και η Σλόβαν δεν έδειξε να επιδιώκει το γκολ ιδιαίτερα. Το πρόβλημα μας όπως και στον αγώνα με την Σκεντερμπέου ήταν ότι δεν μπορούσαμε να αναπτυχθούμε σωστά και μόνο όταν έγιναν οι αλλαγές στην επανάληψη πήραμε μπρος.

Ο Γιοβάνοβιτς γνωρίζει ότι στην Μπρατισλάβα θα δούμε μια διαφορετική Σλόβαν η οποία θέλοντας και μη θα πρέπει να επιδιώξει το γκολ. Είναι εδώ που και η δική μας τακτική θα πρέπει να προσαρμοστεί ανάλογα αφού θα πρέπει να είμαστε επικίνδυνοι και αποτελεσματικοί στην κόντρα. Η λογική λέει ότι οι Μαρσίνιο και Αλμέιδα ταιριάζουν απόλυτα στις συνθήκες του αγώνα αλλά υπάρχουν ακόμα μέρες για σενάρια εντεκάδας.

Το σίγουρο είναι ότι ο ΑΠΟΕΛ μπορεί να πάρει τη νίκη ή και την ισοπαλία που ισοδυναμούν με πρόκριση, νοουμένου ότι θα παρουσιαστεί καλύτερο από ποτέ σε όλους τους τομείς. Τους γνωρίζουμε και μας γνωρίζουν πλέον καλύτερα αλλά και πάλι είναι η δική μας απόδοση που θα κρίνει το αποτέλεσμα.