Μετρά η νίκη!

Η αλήθεια είναι ότι η απόδοση της ομάδας μας κυμάνθηκε και πάλι σε μέτρια επίπεδα. Δυστυχώς τα λεγόμενα νεκρά διαστήματα ήταν μεγάλα και στα δυο ημίχρονα, γεγονός που επέτρεψε στον αντίπαλο να μείνει ζωντανός και στο τέλος να έχει και τα γνωστά παράπονα από τη διαιτησία. Η αμυντική μας γραμμή διατήρησε το μηδέν παθητικό και το γκολ του Εφραίμ αποδείχτηκε χρυσό αφού μας επέτρεψε να βάλει ένα τέλος στο αρνητικό σερί μη σκοραρίσματος. Το 4-4-2 του Δώνη είχε κάποιες ακραίες επιλογές με τον Σιέρινταν να ξεκινά τον αγώνα ως αριστερό χαφ και τους Μαντούκα – Τζιμπούρ στην επίθεση. Το πλάνο δεν δούλεψε σχεδόν καθόλου γεγονός που ανάγκασε τον προπονητή μας να μεταφέρει τον Ιρλανδό στη φυσική του θέση.

Ήταν η εξαιρετική παρουσία του Εφραίμ που έδωσε τη δυνατότητα στην ομάδα μας να είναι απειλητική αλλά και αυτός ήταν μόνος του αφού έλειψαν οι προσπάθειες από τον κεντρικό άξονα. Πάντως η ομάδα μας θα μπορούσε να τελειώσει τον αγώνα αν ο Τζιμπούρ έκανε γκολ την μεγάλη ευκαιρία στο 44.

Ο Αλγερινός από το πουθενά χρίστηκε βασικός σε μια περίεργη απόφαση του Δώνη αλλά και πάλι δεν έπεισε. Μπορεί να έτρεξε αρκετά και να είχε όρεξη αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό αφού το ζητούμενο για τον ίδιο είναι το γκολ. Το γεγονός ότι έγινε αλλαγή είναι αντιπροσωπευτικό της όλης κατάστασης που επικρατεί.

Με αυτά τα δεδομένα μετρά η νίκη που μας δίνει προσωρινά ανάσες και κάποια ηρεμία, με το ζητούμενο να είναι η βελτίωση αλλά και κάποιες αποφάσεις που θα παρθούν όσον αφορά τη στελέχωση της ομάδας. Και αυτό γιατί μπαίνουμε σε μεταγραφική περίοδο!