apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Η διακοπή του πρωταθλήματος και οι συνεντεύξεις του Γιοβάνοβιτς σε ξένα και τοπικά μέσα ενημέρωσης για τα κατορθώματα του 2011 δίνουν την ευκαιρία να σχολιάσουμε εκ νέου κάποια πράγματα που χρίζουν αναφοράς. Το να δηλώνει ο προπονητής μας ότι το μελανό σημείο της τρομακτικής εμπειρίας του champions league ήταν η στάση του κόσμου στον αγώνα με την Σαχτάρ είναι κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει. Το ότι πάρα πολλοί οπαδοί μας αποχώρησαν από το γήπεδο πριν καν ολοκληρωθεί ο αγώνας και όλοι οι άλλοι με τη λήξη του ήταν κάτι που σχολιάσαμε και σε ειδική αναφορά μας εκείνες της μέρες όταν σχολιάζαμε την έλλειψη οπαδικής παιδείας. Όταν όμως και ο ίδιος ο Γιοβάνοβιτς θεωρεί ότι τον πλήγωσε ο τρόπος με τον οποίο αποχώρησαν οι ποδοσφαιριστές από το γήπεδο το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να προβληματιστούμε. Όσες δικαιολογίες και αν επιχειρήσει να βρει κάποιος δεν θα πείσουν οπότε διαβάστε τι είχε να πει ο προπονητής μας..
«Με πλήγωσε ο τρόπος, με τον οποίο αποχώρησαν οι ποδοσφαιριστές μου από το γήπεδο μετά το τέλος του αγώνα με τη Σαχτάρ. Και 5-0 να ήταν το σκορ σε βάρος μας, περίμενα πως όλο το ΓΣΠ θα χειροκροτούσε την ομάδα στα τελευταία λεπτά του παιγνιδιού. Και αυτό δεν έγινε ποτέ. Τελείωσε ένα παιγνίδι και οι ποδοσφαιριστές μου αποχώρησαν σαν να είχαμε αποκλειστεί , ενώ είχαμε περάσει στους 16 της Ευρώπης σαν πρώτοι. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να καταλάβω. Περίμενα τελείως διαφορετική αντιμετώπιση των παικτών μου από τις 25000 φιλάθλους του ΑΠΟΕΛ. Είχα την εντύπωση πως θα έμεναν όλοι στο γήπεδο να χαρούν. Οι ποδοσφαιριστές μου δικαιούνταν εκείνη την ημέρα ένα παρατεταμένο χειροκρότημα και δεν το πήραν. Η μόνη αναγνώριση που μπορεί να έχει ένας ποδοσφαιριστής, είναι σε κάτι τέτοια παιγνίδια. Δυστυχώς, στο τέλος του παιγνιδιού τους ξεχάσανε όλοι. Αυτό ήταν κάτι που αισθανόμουν έντονα μετά το τέλος του αγώνα. Ο κόσμος , όφειλε να αφιερώσει τα τελευταία λεπτά εκείνου του αγώνα στους ποδοσφαιριστές που τους δώσανε τόσα πολλά στη διαδικασία των ευρωπαϊκών αγώνων, αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ».
