Μας αρέσει να λέμε ότι το περσινό πρωτάθλημα χάθηκε από τα λάθη και παραλείψεις του ΑΠΟΕΛ και όχι από τα όσα έπραξε η ομόνοια. Ο κόσμος χρέωσε σε διοίκηση και τεχνική ηγεσία διστακτικότητα στο να ενισχυθεί η ομάδα στη μεταγραφική περίοδο Ιανουαρίου, υποτονική έως και ύποπτη στάση σε θέματα επικοινωνιακής πολιτικής και πανωλεθρία στον τομέα του παρασκηνίου. Τα τελευταία δυο αφορούν αποκλειστικά τη διοίκηση Ερωτοκρίτου η οποία με τρόπο είπε το δικό της mea culpa λίγο πριν τη γενική συνέλευση Μαϊου. Τότε μας παρουσίασαν την προσθήκη των Χατζήκυριακου και Πετρίδη ως την χειροπιαστή θέληση τους να δουλέψουν καλύτερα στους δυο αυτούς τομείς. Με αφορμή τα όσα βλέπουμε τις τελευταίες εβδομάδες και με αποκορύφωμα τη διαιτησία Παναγή στο Τσίρειο, έχουμε κάθε δικαίωμα να ανησυχούμε. Η ομάδα αν και δείχνει να πατά γερά στον αγωνιστικό χώρο στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος, παρασκηνιακά γίνεται μια τεράστια προσπάθεια να διατηρηθεί στο παιχνίδι και η ομόνοια. Η προσπάθεια αυτή αποδίδει και το πλέον προκλητικό είναι ότι η επίσημη ομόνοια καταφέρνει να παρουσιάζεται ως αδικημένη και η κυνηγημένη.
Επανάληψη των περσινών λαθών θα έχει καταστροφικά αποτελέσματα για το ΑΠΟΕΛ και για τη διοίκηση Ερωτοκρίτου ειδικότερα. Καλούνται λοιπόν να διαφυλάξουν τα συμφέροντα της ομάδας με διαφορετικό τρόπο αφού οι τακτικές που ακολουθούνται τους τελευταίους 11 μήνες έχουν αποτύχει παταγωδώς.
Η ισοπαλία με την Αελ πρέπει να αποδειχθεί χρήσιμη για όλους μας. Οι κύριοι στον Αρχάγγελο καλούνται να βελτιώσουν την απόδοση τους και να επιστρέψουν στις νίκες. Ο κόσμος πρέπει να πεισμώσει και να καταλάβει ότι δεν έχουμε κερδίσει τίποτα. Ο Ερωτοκρίτου και οι συνεργάτες του πρέπει να καταλάβουν ότι βρίσκονται σε ένα χώρο που βασιλεύει το παρασκήνιο και η βρωμιά και πως το φαγοπότι με τον κάθε Σοφοκλέους και Μιλτή δεν οδηγεί πουθενά.