Κάτι περισσότερο από ένας στίχος

Παρά το εύρος ορισμών που αποδίδονται στην λέξη «ιδέα» ίσως ο πλέον αντιπροσωπευτικός να ορίζεται απο το φιλοσοφικό: «η αιώνια και αμετάβλητη ουσία των αισθητών πραγμάτων, το πρότυπό τους, το αρχέτυπό τους». Συνηθίζουμε να λέμε, να ακούμε, να γράφουμε ότι ο ΑΠΟΕΛ είναι ιδέα γιά να εξηγήσουμε αυτό ακριβώς που δεν εξηγείται. Έντεκα παίκτες άγνωστοι σαν προσωπικότητες για σένα που νιώθεις όμως πιό δεμένος μαζί τους από κανέναν άλλο, έστω και αν γνωρίζεις ότι στο τέλος του χρόνου θα σε εγκαταλείψουν. Ένας χώρος απο τσιμέντο χωρίς καμιά αισθητική αξία που όμως αδημονείς να βρεθείς εκεί για ακόμη μιά φορά. Και χιλιάδες άτομα που προσφωνείς «αδέλφια» και είσαι έτοιμος να υποστηρίξεις αλλά δεν ξέρεις ούτε το μικρό τους όνομα. Ένας τρόπος ζωής που είναι κάτι ανώτερο από έναν τρόπο ζωής. Γιατί αποτελεί μιά ιδέα. Μιά αιώνια και αμετάβλητη ουσία ενός αισθητού πράγματος. Ο Ιβάν, οι ανέκαθεν παίκτες και διοίκηση και το πιό σημαντικό κομμάτι, ο κόσμος δεν αποτελούν απλά υπηρέτες της ιδέας όπως αρεσκόμαστε στο να λέμε αλλά θιασωτές, εκπρόσωποι και αχθοφόροι αυτής της ιδέας.

Η ιδέα ζεί και διαδίδεται όσο υπάρχουν ακόμη ανθρώποι που την ενστερνίζονται. Θα χαθεί όταν πλέον χάσει το μεταφορικό της, το μυαλό και την ψυχή του τελευταίου της οπαδού. Κάθε παιδί που πρωτοπάει στο γήπεδο γίνεται αυτόματα ένας μεταφορέας αυτής της ιδέας. Η ιδέα γιγαντώνεται όσο γιγαντώνονται αυτοί που την αποτελούν. Αυτό είναι και το μέτρο που κρίνει τί ποσοστό αυτής της ιδέας αποτελείς. Αν θέλουμε να μιλούμε με παραδείγματα ο Ιβάν αποτελεί μεγάλο της μέρος αφού βοήθησε στην διάδοση της και στην γιγάντωση της. Κάποτε θα αποχωρήσει απο τον ΘΡΥΛΟ αλλά είναι πλέον ένα κομμάτι της. Οι παίκτες σε μικρότερο βαθμό αλλά το μέγεθος της συμμετοχής τους σε αυτή την ιδέα κρίνεται απο αυτό της συνεισφοράς τους σε αυτήν. Και ο Γιάννος όπως και ο προσωρινός, ξενόφερτος, παίκτης που βοήθησε αυτή την ομάδα αποτελούν μέρος της ιδέας. Το ποσοστό τους όμως διαφέρει.

Γι´αυτό καταλήγω στον κόσμο. Παραθέτωντας την ρήση του μεγάλου (ποδοσφαιρικά) Τζιανφράνκο Ζολά «οι οπαδοί είναι πάντα εκεί. Και ποτέ δεν ξεχνούν» γίνεται εύκολα αντιληπτὀ ότι το μεγαλύτερο ποσοστό αλλά και βάρος στην επιβίωση αυτής της ιδέας το κατέχουν οι οπαδοί. Γιατί ο οπαδός βρίσκεται εκεί όσα χρόνια και αν περάσουν, όσοι παίκτες και διοικήσεις αλλάξουν, όσο και αν κάποιοι επιχειρήσουν να αλλάξουν αυτή την ιδέα. Το σωματείο έγινε εταιρία, οι παίκτες πλέον παίζουν για τα χρήματα, ο Ελληνισμός (άλλη μεγάλη ιδέα αυτή) έχασε κάποιους κρίκους από τις αλυσίδες που τον κράταγαν σαν έννοια αλληλένδετη με τον ΑΠΟΕΛ. Τα αστεράκια των ευρωπαικών διοργανώσεων αποσυντόνισαν και απομάκρυναν κόσμο από αυτή την ιδέα. Όσο όμως υπάρχουν εκείνοι οι λίγοι που όσα χρόνια και αν περάσουν δεν αλλάζουν «μυαλἀ» τότε η ιδέα του ΑΠΟΕΛ δεν θα ξεθωριάσει. Ο προπονητής θα αλλάξει, οι επιλογές παικτών δεν θα είναι πάντα το ίδιο επιτυχημένες, τα οικονομικά δεν θα είναι πάντα με θετικό πρόσημο. Γι´ αυτό ο σεβασμός στον κόσμο είναι το πιό σημαντικό στοιχείο στην διατήρηση μιας ιδέας.

Ίσως πολλοί να θεωρήσουν ότι το άρθρο βγάζει μια νότα απαισιοδοξίας σε τέτοιες μέρες που βρισκόμαστε στα ουράνια. Το αντίθετο όμως θα έλεγα, αφού είναι ξεκάθαρο ότι όσο το ΑΠΟΕΛ έχει τον κόσμο του δεν υπάρχει περίπτωση να χαθεί αυτή η 85χρονη ιδέα που μας συναρπάζει.

ΥΓ. Στα πλαίσια του γενικού πνεύματος του όλου άρθρου θα ήθελα να δω, στους επόμενους ευρωπαικους αγώνες, να σχηματίζεται από τους θεματοφύλακες της ιδέας μας ο καημός κάθε ΑΠΟΕΛίστα, το θρυλικό πλέον, κορεό της Πόρτο ώστε να γίνει και αυτό μέρος της τεράστιας ιστορίας μας.

Ανδρέας Γεωργίαδης